We werden ontvangen in de ‘secret garden’ van wijlen Kaat
Tilley in Asbeek. Een prachtig domein bestaande uit een hoeve, een schuur, een
pittoresk atelier en een grote vijver. De tuin was volledig versierd met
kaarsjes en er stonden enkele gezellige houtvuren te knisperen. Het leek wel
een sprookjesdecor en je voelde de stress van de drukke werkweek letterlijk van
je schouders afglijden. Vlakbij de schuur waren de chefs alles aan het
voorbereiden voor een ‘slow cooking’ diner. Een hele avond lang zouden we
verwend worden met originele traag gegaarde gerechten, perfect aangepast aan de
begeleidende topwhisky’s. We kregen vooraf de goede raad om een dikke trui te
dragen, maar eigenlijk viel dat nog best mee.
Omdat Aberlour me de kans bood om iemand extra mee te nemen
en ik ook een voorgevoel had dat de omstandigheden me wellicht parten zouden
spelen bij het nemen van de nodige foto’s (duisternis, alcohol, …), besloot ik
om een heuse beroepsfotograaf mee te nemen, mijn goede vriend Bert Oerlemans die
ik ook in mijn professionele leven wel eens inhuur voor fotoklussen. Ik wist natuurlijk
dat hij ook liefhebber is van de betere single malt whisky’s. Ik vertel dit er
even bij omdat jullie vermoedelijk wel het kwaliteitsverschil zullen opmerken
tussen de foto’s bij dit artikel en mijn “gebruikelijke” amateurkwaliteit ;-)
Buiten een occasionele slok water werd de avond begeleid
door de whisky’s uit het gamma van Aberlour. Vanaf het aperitief tot aan het
voorgerecht was dat Aberlour 16 Years.
Het eerste gedeelte van de avond bestond uit een workshop
van herborist Ben Brumagne van ‘Forest to plate’, die
ons liet kennis maken met enkele wilde eetbare planten die hij in de loop van
de namiddag had gevonden op dit domein. Begeleid door zijn deskundige uitleg
konden we proeven van wilde kervel, waterkers en zuring. Ik heb vooral
onthouden dat je niet zomaar in het wilde weg planten moet gaan plukken, want
dat die ook wel eens giftig kunnen zijn. Verder is me ook bijgebleven dat vb.
de wilde waterkers toch heel wat meer (mosterd!) smaak heeft dan de gekweekte
variant uit de supermarkt.
Hierna kregen we nog een korte introductie tot het roken van
vlees door Pierre Hacha, wereldkampioen BBQ & Outdoor Cooking 2003. Ik heb
vooral onthouden dat wat wij BBQ’en noemen eigenlijk grillen is. Een aperitiefhapje
van gerookt konijn overtuigde ons alvast van zijn vakkennis.
Vervolgens mochten we plaatsnemen aan de ruime feesttafel in
de oude schuur. Met de voeten in het zand werden we stevig verwend door Pierre
Hacha, die het gezelschap kreeg van Alex Joseph, chef van Restaurant RougeTomate (en cocktailbar Alice!) in Elsene. In het glas nog steeds de Aberlour
16, vergezeld door amuse-bouches zoals wafeltjes met whisky-bacon, gekarameliseerde
uitjes, tijm en een reductie van appel. Wat was hier bijzonder aan? Het wafeltje
was gebakken van bloem gemaakt van dezelfde gerst die ook gebruikt wordt voor
deze whisky. Tegelijk kwam een Whisky Merengue met foie gras, gevolgd door een
appel-espuma met St-Jacobsvrucht, zee-egel en bieslookolie. De deskundige uitleg
over de pairing van de Aberlour whisky’s met deze gerechten kregen we van Ann
Miller, International brand ambassador van Aberlour.
Het voorgerecht werd begeleid door een Aberlour 12 years, een iets jongere variant dewelke toch een
duidelijk smaakverschil gaf. We kregen een velouté van aardpeer met zure room
en gerookt met sparrentakken. Het tweede voorgerecht was een ‘Barlotto’, een risotto
van gerst met wilde paddenstoelen, parmezaan, truffel en whisky.
Voor het hoofdgerecht schakelden we over naar Aberlour 18 years; terug een stuk ouder
en heel wat meer pit. Naar mijn gevoel perfect passend bij een stevig bord wild.
Het hoofdgerecht was duif, een gevogelte dat we toch maar zelden op ons bord
krijgen. De geur was fantastisch, de smaak intens, maar naar mijn persoonlijk
gevoel misschien net iets te licht gegaard. Slow cooking vraagt natuurlijk heel
veel tijd.
Voor het dessert werden alle registers opengetrokken (er
kwam nog net geen fanfare aan te pas…) met de Aberlour a’Bunadh. Een whisky waar we toch echt even moeten
waarschuwen om niet te intens aan het glas te ruiken, want dit is cask
strenght. Een single malt met 60° alcohol, recht uit het vat in de fles. Bijzonder
smaakvol, maar eigenlijk een spirit om rustig van te sippen, onderuitgezakt in
je Chesterfield. Desondanks deze avond perfect begeleid door een ‘Oak milk
& whisky’ ijsdessert, waarvan ik nog steeds niet echt heb begrepen hoe ze in
hemelsnaam melk uit een eik halen? Het bordje was afgewerkt met granola van
droog fruit, bittere chocolade en een crunch van honing.
We sloten de avond af met koffie en mignardises (zalige
whisky/caramel macarons !) alvorens huiswaarts te keren van deze unieke en toch
wel exclusieve ervaring. Een mooie hernieuwde kennismaking met het gamma van
Aberlour, een absoluut topmerk uit de Speyside regio dat ik beslist kan
aanraden als lekker digestief voor de feestdagen !
P.S. Een volledig fotoalbum kan je terugvinden op onze Facebook pagina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten