De nieuwe cocktailtrends : Less is more

 

Regelmatig krijg ik wel eens de vraag over wat de nieuwste trends zullen worden in de cocktailwereld. Voor de komende winterperiode is dat vrij duidelijk. Cocktails worden terug puur. Een absolute smaakbom in een elegant glas, met een minimum aan versiering. Dat klinkt eenvoudig, maar geloof me vrij… bartenders en uitbaters zijn er dagen mee bezig om alle details juist te krijgen. De cocktail moet perfect in balans zijn en de klant zodanig verbazen dat hij er nog een tweede wil bestellen. Het gekozen glas moet niet alleen mooi zijn maar ook perfect bij het drankje passen etc.

De eerste keer dat ik over deze nieuwe aanpak hoorde was tijdens het Venuez Bartalk-interview met Ran Van Ongevalle. Hij spreekt over minimalistische cocktails, mooie glazen, clear ice, … en vat het uiteindelijk als volgt samen : “De trend die we nu meer zullen zien opkomen, is ‘less is more’. We gaan terug naar de essentie van de cocktails waar oude spirits een revival meemaken”.

Tijd om deze trend ook af te toetsen in de praktijk. Tijdens de Old Fashioned Week was ik uitgenodigd bij Bar Burbure om te proeven van de gloednieuwe Herfst-Winter cocktailkaart. Ook hier werd duidelijk gekozen voor deze nieuwe aanpak. De nieuwe kaart is nog steeds onderverdeeld in vier delen : mocktails, klassieke cocktails, signature cocktails en de Green Club Card met cocktails op basis van duurdere en meer zeldzame flessen. Daarnaast is er ook steeds een aparte kaart met tijdelijke suggesties. Tijdens ons bezoek waren het cocktails op basis van twee Japanse spirits : Roku Gin en Toki whisky.

 

Op voorstel van uitbater Jurgen Lijcops proefden we een selectie van cocktails, opbouwend van de lichtere coolers tot stevige slow sippers. Onze dochter genoot intussen al van een Sencha Cooler mocktail (coldbrew infusie van groene thee met biologisch perensap).

We starten met La Belle Hélène, een perfecte herfstcocktail met appel en peer (1er Cru Blanc de blancs, Poire William, Forest Vermouth en een vanille/peer infusie). De Aviations Platinum op basis van Gran Patron Platinum, violet likeur, Maraschino en limoen was perfect in balans en zeker niet te zoet (toen ik de ingrediënten zag was ik daar een beetje bang voor). The Bitter Symphony deed zijn naam alle eer aan als lekker bittere cocktail met Cynar, Suze, pompelmoessap, citroen en appelsap. Drie totaal verschillende cocktails die de smaakpapillen zeer goed aan het werk zetten.

Volgende aan de beurt was een eerste topper : de Eximo Cobbler met Bacardi Facundo Eximo Rum, Plantation Rum, Palo Cortado sherry en bitters. De combinatie met de speculaas-macaron was ook hemels. De Palo Cortado bepaalt hier duidelijk de toon, ondersteund door de spirits. Heerlijk !

Tangerines in the mist is dan weer een totaal andere cocktail met geklaard sap van mandarijntjes, Forest Herfst Gin, Suze, Martini Bitter en huisgemaakte bitters. De citroen-macaron maakte de smaakervaring ook hier helemaal compleet.
Vervolgens maakten we een tussenstop via de suggestiekaart. Perilla Wine, een champagnecocktail met Roku Gin en Elderly Respected, een longdrink met Toki whisky en vlierbloesem waren duidelijk helemaal op Japanse leest geschoeid. Ook al vind ik persoonlijk Toki whisky geen echte topper, in deze cocktail bewees hij wel zijn kracht. De Perilla Wine is dan weer wat ikzelf het meest link met Japan. Uitgepuurde, zeer zuivere cocktails. De Roku Gin op basis van kersenbloesems hebben we reeds eerder getest in een vorig artikel.

Met Soya a l’Orange verscheen een warme mocktail op tafel. Lees dat nog maar eens opnieuw : een warme mocktail. En geloof me vrij, zet hiermee een standje op een kerstmarkt en ze staan in lange rijen aan te schuiven. Warme sojamelk met een cordial van sinaasappel, bio-cream van banaan en kaneel. De wederhelft voelde zich (begin november) al meteen in Kerstsfeer bij het proeven van dit drankje. Tegelijk kregen we ook de laatste cocktail op basis van de Japanse suggestiekaart : Antoki, met Toki Whisky, een geklaarde sinaasappelcordial en amontillado sherry. Zeer geslaagde cocktail die volgens mij binnenkort in meerdere bars op de kaart zal staan.

De Ultimate Score was een volgend hoogtepunt. Deze vloeibare “Ferrero Rocher” komt als een goudkleurig pakketje op tafel, na het openscheuren van de folie komen de dampen vrij en proef je van een heerlijke chocolade-cocktail met Benromach Whisky 10y, Mescal Vida en Plantation Rum 20y. Tegelijk verscheen ook de “after-dinner” mocktail Cascara Martini op basis van een koude infusie van koffiebonen, sojaroom, hazelnoot en sesamzaadjes. Ook deze mocktail doet wegdromen van Winterse sferen, een open haard en dekentje op de bank. Volgens mijn tafelgenoten zouden zowel de Ultimate Score als de Cascara Martini perfect zijn als geurkaarsje… om maar te zeggen dat de aroma’s echt hemels zijn.

The Single Walker was de laatste highball, op basis van Glenfiddich 18y, Forest Dry vermouth, Falernum World’s End, geklaard limoensap en gemberbier. De Glenfiddich 18y werd hier gekozen om zijn toch iets langere rijping. Voor de spirit was hier zeker het extra hout/vanille/honing effect gewenst. Toch ook één van mijn favorieten uit deze reeks.

Twee toppers uit de Green Club Card om de tasting mee te eindigen. Red Star Island op basis van Kavalan Fino, een whisky uit Taiwan gerijpt in Fino Sherry vaten. Aangevuld met een Earl Grey Cold Brew, cordial van frambozen en Graham’s Porto Colheita 1994. De frambozen werden nog versterkt door een bijpassende macaron.  En de allerlaatste voor deze proeverij: Cesar’s Drink, een twist op de Pisco sour maar dan met één van de allerbeste Italiaanse Grappa’s , Nardini 15y.

Met dank aan Jurgen en het Bar Burbure team voor deze schitterende degustatie. De nieuwe kaart staat als een huis en aan elke cocktail of mocktail is duidelijk enorm veel tijd besteed. Het nieuwe minimalistische concept klopt ook schitterend met het stijlvolle kader.

Wanneer ik de nieuwe kaart vergelijk met de vorige valt vooral op dat de signature cocktails nu veel dichter aanleunen bij de Green Club Card in kwaliteit en complexiteit. Het voornaamste verschil blijft dat de Green Club Card duurdere en meer zeldzame spirits bevat.

P.S. Twee dagen na ons bezoek ontving Bar Burbure van Gault&Millau de “Cocktail Bar of the Year” award voor Vlaanderen.

Disclaimer : Ik werd uitgenodigd voor deze proeverij door Bar Burbure. De volledige inhoud van het artikel is mijn persoonlijke mening en het relaas van mijn ervaring. Dit artikel is een samenvatting van een proefervaring en wil zeker geen drankmisbruik promoten. Wanneer wij een cocktailkaart proeven nemen wij enkel een paar sipjes van elk glas om de smaken en aroma's te ervaren en is er ook steeds een 'Bob' voorzien voor de terugrit.