Een groot stuk van de centrale beurshal en één aparte hal waren gewijd aan “Café World & Nightlife”. Hier zou ik dus zeker het grootste stuk van mijn tijd doorbrengen om contacten aan te knopen met leveranciers voor mijn blog. De andere zalen zou ik iets vluchtiger bezoeken en proberen enkele leuke producten te vinden voor de blog van de wederhelft.
Een nieuwe trend die ik ook al in de voorbije weken had gespot zijn cocktailmixen, waar je alleen nog ijs en een spirit moet aan toevoegen. Geen brol, maar hoogwaardige mixen, gemaakt met kwalitatieve ingrediënten. Op de beurs zag ik ook wel heel wat alcoholvrije producten, die daarmee ook duidelijk trachten tegemoet te komen aan de stijgende vraag. Zo proefde ik op de stand van Vylmer hun nieuwe premium niet-alcoholische Mistral schuimwijn.
Op een tiental meter van ‘Chef’s Place’ stond de Belroy’s Bar. Op mijn vraag of er nog gedacht werd aan nieuwe producten in hun gamma van drie spirits en drie bottled cocktails liet Ben zich ontvallen dat er misschien in de toekomst wel eens aan jenever zou kunnen gedacht worden. Het zal wellicht nog niet voor morgen zijn, maar ik kijk er alvast naar uit.
Wat ook opviel in deze hal waren het groot aantal standen rond tapas. Ook weer een duidelijk trend. We evolueren van het oude “meerdere gangen op gesteven tafelkleden” menu, naar de zuiderse en oosterse trend van kleine tapasbordjes die je kiest naar eigen smaak.
Om 16 uur werden we verwacht in de grote zaal op de eerste verdieping voor de uitreiking van de Michelin-sterren. Helaas bleven we toch een klein beetje op onze honger zitten, want buiten enkele mooie eerste sterren was er weinig spannends te beleven. Hof Van Cleve staat op eenzame hoogte als enige driesterren restaurant van ons land. Kanshebbers zoals Bon Bon en L’Air du Temps staan nog steeds in de wachtrij. Het mooiste moment was ongetwijfeld de huldiging van Comme Chez Soi voor 66 jaar Michelin kwaliteit. Vier generaties van topchefs, een vijfde generatie staat reeds in de startblokken.
Vorig jaar kreeg Altermezzo (Tongeren) de “Young Chef” en een eerste ster. Die truc werd dit jaar overgedaan door EED (Leuven). Overige eerste sterren waren voor La Plage d’Amée (Jambes), La Ligne Rouge (Plancenoit), Little Paris (Waterloo), Nathan (Antwerpen), FRANQ (Antwerpen) en Les Jardins d’Anaïs (Luxembourg, LUX).
Dit jaar kregen drie restaurants een tweede ster : La Paix (Anderlecht), La Table de Maxime (Our) en Ma Langue Sourit (Oetrange, LUX). In de Bib Gourmand verschenen tenslotte ook nog 23 nieuwe adressen.
Limburg bleef status quo. Geen nieuwe sterren, maar ook geen sterren verloren. Misschien jammer dat sommige kanshebbers toch niet dat extra duwtje kregen.
Elk gedeelte van de show werd ingeleid door een video over de neutraliteit en werking van de inspecteurs. Deze mensen hebben een achtergrond in de horeca, staan op de loonlijst van Michelin en hanteren wereldwijd dezelfde punten om hun waardering toe te kennen. Wanneer het gaat om een ster dan zijn er meerdere bezoeken nodig van meerdere inspecteurs. Hierdoor zou het niveau wereldwijd ook hetzelfde moeten zijn, ongeacht de keuken. Desondanks toch heel wat gezucht onder het publiek (grotendeels pers, chefs en personeel van horecazaken), omdat volgens velen de lat in België toch heel wat hoger zou liggen dan vb. in Frankrijk.
Ik moet ook vaststellen dat Michelin toch een stuk klassieker blijft dan hun Gele tegenhanger. ‘Liquid Chefs’ worden hier nog steeds buiten beschouwing gelaten, waar Gault&Millau toch al een verdienstelijke eerste poging heeft gedaan om hun talent ook te erkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten