Old Fashioned Week : Timorous Beastie

 

Het leven van een blogger zit vol aangename verrassingen. Enkele dagen geleden zag ik een leuke Instagram-post van een bevriende blogger, die een lekker recept publiceerde op basis van Timorous Beastie, een whisky uit de Remarkable Malts reeks van Douglas Laing. Ik reageerde op die posting en vermelde dat dit waarschijnlijk de enige whisky was uit die reeks die ik nog niet had geproefd. Waarschijnlijk heeft er toen iemand bij Douglas Laing gedacht “Geef die man eens snel een glas whisky”, want twee dagen later ontving ik een express-levering vanuit Schotland, met een staal van deze whisky. Dit lijkt me dan ook een zalige afsluiter voor deze editie van de Old Fashioned Week.

Timorous Beastie is een blend van highland malts van o.a. Blair Athol, Dalmore, Glen Garloch en Glengoyne. In de neus een heel zoet aroma, daarna floraal en een beetje kruidig. In de mond eveneens zoet/fruitig, zacht, rozijnen. Een subtiele zoete finish met eik en granen. De naam is een eerbetoon aan dichter Robert Burns en zijn gedicht “To a mouse” (zie verder).

Silky Mouse Old Fashioned

Ingrediënten
5 cl Douglas Laing Timorous Beastie Highland Malt
2 cl Gonzalez Byass Nectar (PX Sherry)
2 dashes Angostura bitters

Bereiding
Het klassieke Old Fashioned recept voor deze specifieke whisky is met een barlepel bruine suiker. In dat geval doe je de suiker in een mixglas met de bitters en de helft van de whisky. Roer tot de suiker opgelost is. Vul een Old Fashioned glas met ijs en strain de cocktail in het glas. Vul nu verder aan met de resterende whisky.

Ik kies echter voor zoete Pedro Ximénez sherry i.p.v. bruine suiker. De invloed van de sherry zorgt voor een zijdezacht gevoel in de mond. Wanneer je kiest voor sherry kan je de cocktail zelfs rechtstreeks in het glas maken, al roert het natuurlijk wel wat handiger in een mixglas. Als versiering kan een mooi stukje sinaasappel, een cocktailkers, … of zelfs allebei samen.

Tip : Deze highland whisky en deze cocktail zijn allebei onwaarschijnlijk lekker bij een stukje gerijpte kaas zoals Comté of Parmezaan !

To a Mouse (Robert Burns)

Wee, sleekit, cowrin, tim'rous beastie,
O, what a pannic's in thy breastie!
Thou need na start awa sae hasty,
Wi' bickering brattle!
I wad be laith to rin an' chase thee,
Wi' murd'ring pattle!

I'm truly sorry man's dominion,
Has broken nature's social union,
An' justifies that ill opinion,
Which makes thee startle
At me, thy poor, earth-born companion,
An' fellow-mortal!

I doubt na, whiles, but thou may thieve;
What then? poor beastie, thou maun live!
A daimen icker in a thrave
'S a sma' request;
I'll get a blessin wi' the lave,
An' never miss't!

Thy wee bit housie, too, in ruin!
It's silly wa's the win's are strewin!
An' naething, now, to big a new ane,
O' foggage green!
An' bleak December's winds ensuin,
Baith snell an' keen!

Thou saw the fields laid bare an' waste,
An' weary winter comin fast,
An' cozie here, beneath the blast,
Thou thought to dwell-
Till crash! the cruel coulter past
Out thro' thy cell.

Thy wee bit heap o' leaves an' stibble,
Has cost thee mony a weary nibble!
Now thou's turn'd out, for a' thy trouble,
But house or hald,
To thole the winter's sleety dribble,
An' cranreuch cauld!

But, Mousie, thou art no thy-lane,
In proving foresight may be vain;
The best-laid schemes o' mice an' men
Gang aft agley,
An' lea'e us nought but grief an' pain,
For promis'd joy!

Still thou art blest, compar'd wi' me
The present only toucheth thee:
But, Och! I backward cast my e'e.
On prospects drear!
An' forward, tho' I canna see,
I guess an' fear