Port Charlotte : Nieuwe bottelingen !

Waarom heeft Bruichladdich 100 mensen nodig om hetzelfde te doen wat andere Islay-stokerijen doen met pakweg 20 medewerkers ? Wellicht heeft het er iets mee te maken dat Bruichladdich de enige Islay stokerij is die alles van graantje tot verkoopbare fles in eigen huis afwerkt.

33% van hun granen worden reeds gekweekt op Islay, de rest komt uit Schotland. Het blijft een eiland en de resources zijn beperkt, maar de stokerij streeft ernaar om dit percentage nog op te drijven. Andere stokerijen laten meestal gemoute granen leveren, stoken de whisky en vervoeren deze na het rijpen in bulk naar hun partners op het vasteland die zorgen voor de botteling en verdere afhandeling.

Bruichladdich heeft 3 reeksen whisky: Port Charlotte is de ‘Heavily Peated’ middenmoot uit het gamma van Bruichladdich. Aan de linkerkant zitten de lichtere en ‘unpeated’ Bruichladdich bottelingen, aan de rechterkant krijg je de mokerslag van de ‘Super Heavily Peated’ Octomore bottelingen. Daarnaast maken ze ook nog The Botanist Islay Dry Gin, en unieke gin waarvoor de botanicals nog steeds ‘in het wild’ worden geplukt.
Port Charlotte is geen onbekende whisky voor ons, ook vorig jaar gingen we hiermee al aan de slag tijdens onze geschenkenreeks.

Vorige week kregen we de brand ambassador op bezoek die twee totaal nieuwe bottelingen kwam voorstellen. Het grootste verschil met de vorige versie is het “age-statement”. De vorige versie bevatte whisky van 7, 8 of 9 jaar oud… de nieuwe botteling is zeer duidelijk: minstens 10 jaar. Tegelijk kozen ze ook voor een nieuwe verpakking in strakkere donkere flessen. Misschien moderner, maar persoonlijk vond ik de vorige flessen zeker ook niet lelijk.

Naast deze 10 jaar botteling verschijnt er ook een nieuwe “Islay Barley 2011 vintage” editie, die iets toegankelijker is. Enkel graan geoogst op Islay, dus een 100% Islay product.
Uiteraard kon ik deze nieuwe bottelingen ook proeven :

Port Charlotte 10 : Zoals verwacht veel turf in de neus, maar toch ook fruitige toetsen. In de smaak zit zeker iets vegetaals, maar ook de typische deeg, vanille en granentoetsen. De finish is vegetaal en zilt.

In vergelijking met de vorige botteling van Port Charlotte vind ik deze een stuk “harder”, iets wat echte turf-liefhebbers zeker zullen appreciëren. Mijn persoonlijke favoriet van deze twee flessen is dan ook de “Islay Barley 2011”. Ietsje lichter, ietsje jonger, iets toegankelijker.

Met dank aan Nick Baeyens voor een heerlijke middag vol verhalen en tastings van Port Charlotte.