In 2002 deed ik een roadtrip doorheen Schotland en bezocht ik een vijftal whisky-stokerijen. Elke avond bezocht ik ook een pub voor een glas whisky en iets te eten. Wat me vooral bijgebleven is uit die pub-bezoeken is een ritueel wat je normaal als buitenlander echt niet verwacht in Schotland. Mogelijk had het ook iets te maken met de zeer warme zomer, maar de ‘locals’ zag ik toen voortdurend whisky met bronwater drinken. Geen klein scheutje om de smaken en aroma’s tot hun recht te laten komen, maar gewoon het glas volledig afvullen met ijskoud bronwater, wat in grote pitchers op de toog stond. En dat voor een volk wat erom bekend staat hun whisky zo puur mogelijk te drinken. Zelfs ijsblokjes zijn volgens alle legendes taboe en worden vervangen door gekoelde steentjes.
Eerder dit jaar werd ik positief verrast door één van de beste barmannen ter wereld, Remy Savage, met een Mizuwari … een Japanse whiskycocktail bestaande uit whisky, bronwater en een klein beetje siroop. Mizuwari is Japans voor “gemixt met water”. Die cocktail deed me dan ook onmiddellijk terugdenken aan die bizarre ervaring uit Schotland.
Dit lijkt me dan ook de perfecte whisky-cooler voor deze bloedhete dag die ook officieel de ‘Scotch Whisky Day’ is. Mijn eigen versie met een klein beetje karamelsiroop.
Johnnie Mizuwari
Ingrediënten
5 cl Johnnie Walker Green Label
1 cl karamelsiroop
Gekoeld bronwater
Bereiding
Vul een longdrink of highball glas met ijsblokken. Voeg whisky, suikersiroop en bronwater toe. Even roeren en klaar. Happy Scotch Day !!!
Bijna wekelijks is er wel een officieuze feestdag die één bepaalde cocktail of één bepaalde spirit in de spotlights zet. Vorige week hadden we de feestdag van de Daiquiri, vandaag is het de beurt aan de bekendste Mexicaanse spirit : Tequila.
Tequila komt uit Jalisco, één van de 31 staten van Mexico, gelegen in het westen aan de Grote Oceaan. Deze populaire sterke drank wordt gemaakt uit sap van de agaveplant, maar de productieregio en de specifieke agavesoort zijn bepalend of de benaming Tequila mag gebruikt worden. Wanneer men hiervan afwijkt noemen we de spirit Mescal. Hiermee willen we zeker niet stellen dat Mescal steeds van mindere kwaliteit is, er zijn immers heel wat kwalitatieve en hoogstaande Mescals op de markt, vaak complex en rokerig. Tequila moet ook voor minstens 51% bestaan uit agavesap. Tequila’s van de allerhoogste kwaliteit kunnen zelfs voor 100% uit Agave bestaan.
Tequila wordt net als andere spirits gerijpt op eiken vaten en krijgt een benaming naargelang de rijpingstijd. Ongerijpt noemen we plata of blanca. Tot drie maanden noemen we silver, drie tot 12 maanden reposado. Alles wat langer dan een jaar rijpt noemen we añejo. Een ultra añejo rijpt langer dan drie jaar, wat eigenlijk enorm lang is in een zeer warm land als Mexico. Drie jaar rijpen in dat klimaat kan je misschien zelfs vergelijken met 25 jaar in Schotland.
Ondanks het feit dat de Margarita ook een eigen feestdag heeft (22/2), kies ik toch voor een eigen variatie op deze heerlijk verfrissende en lichtzurige cocktail. Zoals mijn vaste lezers wel weten heb ik het zelf niet zo voor zoetere cocktails.
Margarita Granata
Ingrediënten
4 cl Tequila Blanco
3 cl Sierra Tequila likeur
2,5 cl vers citroensap
2 cl Grenadinesiroop
Bereiding
Alle ingrediënten samenvoegen in een shaker met veel ijs. Krachtig shaken tot de shaker ijskoud is. Dubbel zeven in een Margaritaglas.
Voor velen onder jullie is de Nationale Feestdag vermoedelijk gewoon één van de betaalde feestdagen waar je recht op hebt. Maar uiteraard is zo’n feestdag ook ooit ergens ontstaan. Op 21 juli 1831 werd Leopold Joris Christiaan Frederik van Saksen-Coburg-Gotha, later vooral bekend als Leopold 1, gekroond tot eerste Koning der Belgen.
Die inhuldiging had plaats in open lucht, op het Koningsplein voor de Sint-Jacobskerk op de Koudenberg. Dat doet een beetje denken aan de eedafleggingen van de Amerikaanse presidenten. Het was alleszins op die datum dat besloten werd om voortaan jaarlijks de Nationale Feestdag te vieren op 21 juli.
Het had trouwens ook zeer weinig gescheeld of Leopold 1 was koning van Griekenland geworden. Maar ook in die periode was Griekenland een vrij onstabiel land en daarom koos Leopold toch maar voor de Belgische troon. Onze vaderlandse geschiedenis had er dus helemaal anders kunnen uitzien...
Ter ere van onze Nationale Feestdag maak ik een Belgian Negroni, een aperitiefcocktail met uitsluitend Belgische producten. Met Donna Paola als ‘koningin-op-rust’ mag het trouwens best ook wel een Italiaans tintje hebben ;-)
Belgian Negroni
Ingrediënten
3 cl Filiers Young & Pure Genever (unaged)
3 cl Forest Vermouth Red
3 cl Biercée Bitter
Bereiding
Voeg de ingrediënten samen in een mengbeker met veel ijs. Roer ongeveer 30 seconden tot alles perfect gemengd en gekoeld is. Strainen in een Old Fashioned glas met vers ijs. Versieren met een gedehydrateerd sinaasappelschijfje.
Biercée Bitter is best wel een stuk bitterder dan vb. Campari. Vind je deze cocktail naar jouw smaak toch nog iets te bitter ? Voeg gewoon een klein beetje tonic toe !
Wanneer je denkt aan een mixdrankje voor je cocktail, dan zal je wellicht eerst en vooral denken aan tonic, soda of bruiswater, misschien aan limonade of ginger-ale en natuurlijk ook cola. Maar tenzij je al eens op vakantie bent geweest in Mexico is er weinig kans dat je denkt aan een pilsbiertje als mixer. Toch is dat iets wat in Mexico zeer populair is en wat bij dit warme weer lekkere, pittige en zeer verfrissende cocktails oplevert.
Een tijdje geleden mocht ik deelnemen aan een workshop van Jan en Noa Van Ongevalle, volledig gewijd aan “Micheladas”of spicy Mexicaanse biercocktails. Nu we elke dag temperaturen boven de 30° aflezen op onze terrasje is het hoog tijd om deze nog eens opnieuw te maken.
Wat heb je nodig ?
- Een flesje goed gekoelde Corona
- Een bierglas met optioneel zoutrandje
- Ijsblokjes
- Limoen
- Peper, Tabasco en Worcestershire saus
- Optioneel : Tequila of Mezcal
In essentie maken we een “mini-cocktail”, die strainen we in het bierglas wat slechts tot de helft gevuld is met ijsblokjes. Tenslotte gieten we daar het gekoelde bier bij… maar echte durvers doen dat door gewoon het flesje bier omgekeerd in het glas te planten. Dat ziet er zeer spectaculair uit, maar dan moet je uiteraard je cocktail wel drinken met een (herbruikbaar!) rietje en heeft een zoutrandje geen nut meer. Hieronder kan je een drietal eenvoudige Michelada-recepten terugvinden.
In Mexico gebruiken ze voor deze cocktails geen gewoon tomatensap maar Clamato. Dit is tomatensap gemengd met suiker, kruiden en oestersap. Tijdens de workshop gebruikten we huisgemaakte Clamato van The Pharmacy. Voor deze blog hou ik het altijd wat eenvoudiger, gebruik dus gerust tomatensap uit de supermarkt of voorgekruid tomatensap zoals Big Tom Spiced Tomato Mix, wat je vrij eenvoudig kan vinden in de supermarkt of drankenhandel.
Tijdens de workshop gebruikten we “gewone” Tabasco, maar ik heb zelf gemerkt dat smoky en spicy varianten echt wel een meerwaarde zijn voor deze cocktails. Ik zou dan ook eerder kiezen voor Tabasco Chipotle Peper Hot Sauce of de Tabasco Scorpion Sauce (Limited Edition) die we eerder ook gebruikten voor onze "Mary is Bloody Hot".
Opgelet : Deze Micheladas zijn ZEER pittig gekruide biercocktails. Ook hier geldt de regel dat je altijd kruiding kan toevoegen, maar je kan ze er niet uithalen. Dit is geen cocktail voor watjes, maar proef tijdens de bereiding om teleurstelling te voorkomen. Zelf ben ik niet zo’n fan van een zoutrandje, maar een klein snuifje zout in deze cocktail werkt ook echt wel schitterend.
1. Basic Michelada (Low-Alcohol)
In de shaker 20 ml limoensap, 30 ml tomatensap, peper, Tabasco en Worcestershire saus.
2. Michelada “Bloody Maria“
In de shaker 40 ml Tequila, 30 ml tomatensap, 20 ml limoensap, peper, Tabasco en Worcestershire saus.
3. Michelada “Margarita“
In de shaker 40 ml Tequila, 30 ml Cointreau en 20 ml limoensap. Zeker een snuifje zout!
Dit artikel begint met een belangrijke bekentenis. Ja, ik ben een fan van Jack Daniel’s. Ik ben zelfs een verwoed verzamelaar van authentieke Jack Daniel’s spullen en ik ben al vele jaren een trots lid van de Tennessee Squire Association. Dat is de officiële vereniging van Jack Daniel’s fans, onder streng toezicht van de stokerij. In het geval jij (nog) geen fan bent van Jack Daniel’s Old nr.7, probeer dan echt eens de Single Barrel of de Single Barrel 100-Proof. Je zal verbaasd zijn over de kwaliteit.
Jack Daniel’s wordt geproduceerd in Lynchburg, Tennessee. Een klein stadje dat in heel wat opzichten bijzonder is. Zo is er vb. slechts één verkeerslicht in het stadje, maar dat is niet eens het meest bijzondere. Als onderdeel van Moore County vallen ze immers nog steeds onder de wetgeving van de drooglegging. In Moore County werd die namelijk nooit opgeheven. In Lynchburg mogen ze dus wel Jack Daniel’s produceren, maar niet verkopen of nuttigen.
Een direct gevolg daarvan is dat een rondleiding in de Jack Daniel’s stokerij niet afgesloten wordt met een lekker glas whisky, zoals gebruikelijk in andere stokerijen. Hier krijg je een lekker glaasje limonade, wat meer dan waarschijnlijk wel wat Jack Daniel’s bevat. Maar vertel dat vooral niet verder.
De "Lynchburg Lemonade" werd hierdoor een zeer bekende cocktail, die vandaag ook verkrijgbaar is op heel wat zomerfestivals. Deze zomer is de bar van Jack Daniel’s onder meer aanwezig op Graspop, TW Classic en Dour. Lynchburg Lemonade is een zeer verfrissend en licht alcoholisch drankje wat echt aanslaat bij een breed publiek. Dit jaar kreeg het recept een kleine upgrade door er ook triple sec aan toe te voegen. Traditioneel wordt deze cocktail geserveerd in een grote glazen beker met veel ijs.
Lynchburg Lemonade
Ingrediënten
4 cl Jack Daniel’s Old Nr. 7
2 cl Triple Sec
2 cl vers citroensap
8 cl limonade (vb. Sprite)
2 koffielepeltjes kristalsuiker
Bereiding
Vul de beker met ijsblokken. Voeg Jack Daniel’s, triple sec en citroensap toe. Vul aan met Sprite. Even kort roeren en afwerken met een schijfje citroen. Ijskoud serveren !
Wat is er bijna even lekker als een cocktail op een zonovergoten zomers terras ? Een glas Sangria met verse stukjes fruit. Helaas hebben we allemaal al wel eens van die grote, goedkope en niet-bepaald-lekkere flessen Sangria meegebracht uit de supermarkt. Ik was dan ook blij verrast, maar tegelijk ook nog sceptisch, toen ik tussen de nieuwigheden bij Delhaize ook kleine flesjes Sangria Lola Mola zag staan (25 cl).
Sangria Lola Mola is een authentieke Spaanse Sangria gemaakt van de beste druiven, vers fruitsap van de regio aan de Middellandse zee, natuurlijke aromaten, kruiden en specerijen.
Wil je kwaliteit dan ga je er natuurlijk ook echt voor. Braambessen en rode bessen of aalbessen kweken we in onze eigen tuin, maar kan je in deze periode ook vrij gemakkelijk in het wild aantreffen langs weiden en boskanten.
Voor superlekkere blauwe bessen gingen echtgenote en dochter een paar uurtjes “zelfplukken” bij Blueberry Fields in Koersel. Troonopvolgster was zeer blij dat ze daar de boodschap had meekregen om tijdens het plukken af en toe ook eens te proeven, om zeker te zijn van de uitstekende kwaliteit. Absoluut een aanrader om eens te doen met je kinderen.
Het serveren is uiteraard eenvoudig :
Een groot wijnglas, een handvol ijsblokjes, de bessen erbij en het flesje Sangria.
Kies vooral voor fruit wat je zelf graag eet. Wil je liever appel, sinaasappel of ananas ? Doe gerust !
Onze verwachtingen werden positief bijgesteld, deze Sangria met verse bessen was zeer lekker !
Voor de liefhebbers : Deze Sangria is ook verkrijgbaar in literflessen.
Absintdrankjes waren altijd al populair onder kunstenaars, omdat de dronken roes blijkbaar een bron was voor heel veel inspiratie. Henri-Louis Pernod was de eerste die in 1805 een commerciële “Liqueur d’Absinthe” distilleerde, een drankje wat tot vandaag nog steeds razend populair is bij onze zuiderburen. Eigenlijk bij zowat alle zuiderse landen want in Griekenland hebben ze Ouzo, in Turkije Raki, in Italië Sambuca, … allemaal anijslikeuren. Het grote verschil is dat Pernod geen alsem bevatte, maar gemaakt was op basis van steranijs (gedroogde vruchten/zaaddozen van de steranijsplant).
Andere producenten kwamen ook daarna op de markt met Pastis (=mengsel), waar smaken en aroma’s werden toegevoegd aan de alcohol door maceratie en dus niet via distillatie zoals bij Pernod. De grootste concurrent voor Pernod werd Ricard, die een Pastis op de markt bracht op basis van koriander, kamille, citroen, steranijs en zoethout. Deze Pastis was veel zachter en de anijssmaak was minder sterk door het zoethout.
In 1975 sloegen de twee rivalen de handen in elkaar en ontstond het fusiebedrijf Pernod-Ricard, tot vandaag één van de grootste drankenproducenten en distributeurs. De voornaamste anijsdrank die ze vandaag in hun portfolio hebben is Ricard, het topmerk ontstaan in 1932 als “Ricard, le Pastis de Marseille”. Het is zelfs de meest verkochte anijsdrank ter wereld.
Back to the roots. Dingen doen zoals onze grootouders ze deden. Eenvoudig, eerlijk en ambachtelijk. Het is niet zomaar een modegril, maar wel een teruggrijpen naar wat we vertrouwen, wat puur is. Ricard ontwikkelde recent een nieuw recept voor hun Pastis op basis van anijs uit vers geplukte planten uit de Haute-Provence. In deze nieuwe botteling zit geen steranijs, maar uitsluitend verse planten die binnen de 24 uur na het plukken gedistilleerd worden. De planten worden geteeld door lokale boeren op het plateau van Valensole. Hier krijgen ze 300 dagen zon per jaar en staan ze midden tussen de lavendel.
Deze nieuwe Pastis Plantes Fraîches is uiteraard heerlijk aangelengd met ijskoud bronwater (klassiek doen we dat met een verhouding van Pastis en water van 1/5), maar ook perfect te gebruiken in cocktails. Het water kan je trouwens ook perfect vervangen door je favoriete mixer. Limonade, tonic, sinaasappelsap, … het werkt allemaal !
Mauresque
Ingrediënten
2 cl Ricard Plantes Fraîches
1 barlepel Orgeat siroop
10 cl gekoeld bronwater
Bereiding
Alle ingrediënten samenvoegen in een longdrink glas met ijs. Even roeren.
Satao Gin is een submerk van Elephant Gin, exclusief voor de Benelux. Ik heb zeker niet de gewoonte om bepaalde spirits echt te promoten, maar als blogger hou ik wel van een merk waar een goed verhaal achter zit. In dit geval wil ik graag iets kwijt over het engagement van deze Duitse ginstokers. Robin Gerlach, Tessa Wienker en Henry Palmer hebben een bijzondere passie voor Afrika en zetten zich in voor een welbepaald doel, nl. het beschermen van de wilde olifanten in de strijd tegen stropers die jacht maken op hun ivoren slagtanden.
Satao was de naam van één van de grootste olifanten in Afrika. Zijn imposante gestalte maakte hem bijna onaantastbaar voor zijn natuurlijke vijanden, maar in maart 2014 viel hij ten prooi aan stropers voor zijn slagtanden. Hij werd gedood met een gifpijl. Zijn naam werd een symbool in de strijd tegen de stropers. Op 20 juni 2014 werden de stropers die Satao gedood hadden gearresteerd.
Het team van Elephant Gin werd geïnspireerd door dit verhaal en besloot hier hun missie van te maken. Voor elke fles Elephant/Satao Gin gaat er 15% van de winst naar de ‘Big Life Foundation’ en ‘Space for Elephants’. Voor elk miniatuurflesje wat verkocht wordt gaat er 15% van de opbrengst naar ‘The David Sheldrick Wildlife Trust’. Deze stichtingen houden zich uitsluitend bezig met de bescherming van de olifanten. Tot op heden heeft Elephant Gin reeds meer dan 350.000 Euro overgemaakt naar deze organisaties, afkomstig van de verkoop van hun gin en van enkele fundraising events die ze hebben georganiseerd. Elephant Gin mag ook zelf mee beslissen voor welke projecten hun fondsen ingezet worden en ze bezoeken regelmatig de reservaten om hierop toe te zien.
Satao Gin is beschikbaar in drie varianten : London Dry Gin, Elephant Strenght en German Sloe Gin. Wij proefden Satao London Dry Gin, een ambachtelijk gestookte gin van verse appels en geselecteerde Afrikaanse botanicals zoals Baobab, buchu, leeuwenstaart, duivelsklauw en alsem. Satao is een milde, zachte en fruitige gin. Bij de botanicals zitten ook dennennaalden en die vind je zonder twijfel ook terug in geur en smaak.
Tembo Melon (*)
Ingrediënten
5 cl Elephant/Satao Gin
6 cl vers sap van watermeloen
2 cl vers citroensap
2 cl House of Broughton Cucumber Natural Syrup
Tonic
Bereiding
Een stevig stuk watermeloen snijden we eerst in blokjes en die gaan in de blender. De gemixte meloen is nog vrij dik en passeren we eerst door een fijne zeef zodat alleen het mooie roze sap overblijft. Dit sap smaakt op zich vrij flauw, maar is een killer-combo met komkommer en gin.
Voeg alle ingrediënten (behalve de tonic!) samen in een shaker met veel ijs. Krachtig shaken tot de shaker echt ijskoud is. Strainen in een mooi wijnglas met verse ijsblokjes. Aanvullen met tonic en heel kort even roeren. Serveren met een stukje watermeloen.
(*) Tembo is swahili voor olifant.
