Remy Savage (The Artesian) te gast bij Bar Burbure

Elke cocktailbar heeft zijn eigen missie, visie, motivatie en ambitie. Elke cocktailbar verdient respect voor zijn keuze. Ik vind het persoonlijk schitterend dat er ook cocktailbars zijn die zich heel specifiek richten op de shoppers in de winkelstraat (vb. Bruut in Hasselt) of de bezoekers van een wijnbar (vb. SOHO in Antwerpen). Ik vind het eveneens schitterend dat elke cocktailbar ook door zijn inrichting en atmosfeer mikt op een verschillend publiek. Ik kan me heel goed voorstellen dat vb. SIPS en The Dirty Rabbit niet echt op hetzelfde publiek mikken, ook al liggen ze op slechts enkele minuten stappen van elkaar.

De ambities van Jurgen Lijcops en zijn Bar Burbure zijn zeer duidelijk. Deze bar wil tot de top behoren en niet alleen binnen ons land. Om zijn bar en zijn waanzinnig lekkere drankjes bekend te maken nodigt hij elke maand een gast-bartender uit om een avondje cocktails te komen shaken. Die gast-bartenders zijn stuk voor stuk afkomstig van cocktailbars uit de beruchte The Worlds 50 Best Bars lijst.

Nadat we eerder bartenders aan het werk konden zien van Connaught Bar, The American Bar at The Savoy en Colebrook Row 69 was het deze keer de beurt aan een ander icoon : The Artesian. Deze cocktailbar maakt deel uit van The Langham London en werd vroeger al bekroond tot “World’s Best Bar”.

De hoofd-bartender van The Artesian is Remy Savage, door de internationale barwereld aanzien als één van de allerbeste bartenders ter wereld. Nadat hij eerst Little Red Door in Parijs op de wereldkaart plaatste (Nr.11 op de 50 Best Bars in 2017) maakte hij de overstap naar Engeland om zich te ontfermen over The Artesian.

Terug naar zijn guestshift bij Bar Burbure. Zoals gebruikelijk brengt de gast een drietal recepten mee en zet Bar Burbure daar ook drie eigen creaties tegenover. Ik kan gerust stellen dat dit alweer een onvergetelijke avond was. In het gezelschap van collega-cocktailbloggers Yannick en Bart proefde ik de creaties van beide bars.

The Artesian

- Espresso Martini : ik heb al vaak Espresso Martini’s geproefd en keer op keer zijn die “net erover”. Iets teveel koffie, iets te weinig cocktail. Dit was de allereerste Espresso Martini die echt knal erop zat. Perfect in balans. Nadat ik alle cocktails geproefd had heb ik deze cocktail zelfs opnieuw besteld om rustig van te genieten.
- Bee’s Knees : de bekende Gin Sour-cocktail met honingsiroop. Remy selecteerde hiervoor een honing die iets minder zoet is, maar ook wat kruidiger. Zeer lekker.
- Mizuwari : een Japanse Old Fashioned-achtige highball cocktail, die me eigenlijk ook wel een beetje deed terugdenken aan wat ik bij de start van dit millennium in Schotland heb gezien. Op de bar stonden destijds grote pitchers met bronwater, waarmee dames hun whisky aanlengden tot het glas bijna vol was. Deze “watered down” whisky was destijds redelijk populair. Voor deze highball koos Remy voor een hele bijzondere benadering. Een blend van drie soorten mineraalwater werd gedistilleerd tot hij alleen nog de mineralen overhield, die hij dan in een siroop verwerkte. “It tasts like licking a stone and you can drink it for breakfast” was zijn hilarische beschrijving.

Bar Burbure

- Aladin’s Treasure : Voor mij was deze smaakbom de topper van deze editie. Een perfect huwelijk tussen Bombay Sapphire Gin, Lillet, Punt e Mes, limoensap, Lychee-cordial en salie. Deze cocktail werd geserveerd met een snoephostie voor het zoet/zure effect. Mooie demonstratie van het vakmanschap van dit team !
- From East till dawn : een Gin-cooler op basis van een puree van zoete pepers. Heel lekker, zeer mooie smaakervaring, maar mocht naar mijn persoonlijke smaak toch net iets sterker zijn. Ik herhaal wel met veel overtuiging de voorspelling dat we deze zomer heel wat highball cocktails (coolers, cobblers, rickeys, … ) zullen zien op de terrasjes.
- Nor Fruity nor Veggie : een Margarita-achtige sour-cocktail op basis van rabarber. Het zoet/zure aspect van de rabarber doet me vermoeden dat dit geen eenvoudig recept was om op punt te stellen. Heel lekker en volgens mij ook helemaal de smaak van mijn foodbloggende wederhelft.

Een “stiff upper lip” heeft Remy voorlopig nog niet gekregen in Engeland. Hij blijft de hartelijke en goedlachse schavuit die zich achter de bar onwaarschijnlijk lijkt te amuseren. Hij was ook telkens heel erg nieuwsgierig wat de gasten vonden van zijn drankjes en als ze niet echt zeker waren van hun bestelling kwam er steeds “Just try it, if you don’t like it give it back and I will drink it”. Heerlijk toch ?

Als bartender de overstap maken van Parijs naar Londen leek me toch ook niet zo vanzelfsprekend. Ik vroeg Remy hoe hij die verhuis ervaren heeft. Het antwoord was alweer heel erg nuchter “It actually went very smooth because the first few months I could live in the 5-star hotel”. Toptalent moet je uiteraard stevig in de watten leggen ;-)  

Met dank aan Jurgen, Remy, Stef, Jasper en Jochim voor alweer een schitterende avond.