SOHO is een vrij bekende wijnbar op de Marnixplaats in Antwerpen. Je kon er al terecht voor een glas wijn of een stevige whisky, aangevuld met een mooie keuze aan zuiderse tapas. De eigenaars zagen nog een extra opportuniteit die vanaf nu ook zal worden ingevuld: Voortaan kan je op donderdag, vrijdag en zaterdagavond ook terecht in de gloednieuwe cocktailbar op de eerste verdieping. Aangepaste muziek wordt voorzien door de vaste huis-DJ.
Wij gingen alvast een kijkje nemen tijdens de pre-opening. De bar oogt heel mooi en heeft een stijlvolle look die refereert naar de jaren 50 en 60. Op de kaart staan momenteel vooral klassieke cocktails, waarvoor ze hulp kregen van een andere gerenommeerde bar. Barman Ralph Sanchez is geen onbekend gezicht, want hij stond al vaker achter de bar in pop-ups en tijdens zomerevents. Ik verwacht hier niet echt innovatieve of vergezochte cocktails, maar wel oerdegelijke klassiekers die volgens de vertrouwde recepten worden bereid.
Naar ons gevoel mikt men hier niet op het typische publiek van de betere cocktailbars, maar wil men vooral de bezoekers van de wijnbar warm maken om ook eens een lekkere cocktail te proberen. Zulke initiatieven kunnen we uiteraard alleen maar toejuichen. Tenslotte is het ook de missie van onze blog om meer mensen zin te doen krijgen in cocktails. En net zoals Bruut in Hasselt mikt op de shoppers in de winkelstraat zal ook deze bar beslist zijn publiek vinden.
De Marnixplaats is momenteel nog één grote werf, maar ik kan me voorstellen dat zodra dit plein terug heraangelegd is, dit beslist een leuke plaats zal zijn om rustig van een aperitief of digestief te genieten.
The Balvenie is eigenlijk al vele jaren mijn favoriete Schotse whisky. Waarom is moeilijk uit te leggen, maar mijn persoonlijke favoriete smaak gaat toch steeds in de richting van Dufftown, het hart van Speyside waar tamelijk zachte whisky wordt gemaakt. Dit in tegenstelling tot vb. Islay, waar voornamelijk zware turfhoudende whisky wordt gestookt. Toen ik vorig jaar in oktober de selectie mocht maken voor de abonnees van Savourist heb ik ook de DoubleWood 17y geselecteerd omdat ik die ook echt ideaal vind voor een tasting. Het is een fles die de meeste mensen waarschijnlijk niet snel kopen voor thuis, maar het verschil met de 12 jaar oude variant is opmerkelijk. Mijn persoonlijke favorieten om gewoon ’s avonds eens een lekker glas te drinken zijn de DoubleWood 12y en de Caribbean Cask.
Maandagavond reed ik dus nog eens richting Antwerpen, waar gastheer Jurgen Lijcops en Brand Manager François Coens ons meenamen in het verhaal van The Balvenie tijdens een schitterende proeverij in een volgeboekte Bar Burbure.
In de zomer van 2002 stond ik voor de poort van The Balvenie die toen helaas gesloten was, maar ook vandaag geraak je er niet zomaar binnen. Er zijn slechts twee rondleidingen per dag en die zijn reeds maanden vooraf volgeboekt. Als troost kan je wel een paar honderd meter verderop de stokerij van Glenfiddich bezoeken (van dezelfde eigenaar), waar de hele dag door meerdere rondleidingen tegelijk bezig zijn.
The Balvenie heeft eigenlijk twee soorten whisky : Single Barrels die een standaard rijping kregen op eiken ex-bourbon vaten en DoubleWoods, die na de eerste rijping nog een extra narijping kregen op een ander vat om extra smaken en aroma’s toe te voegen. Beide soorten kwamen ruim aan bod tijdens deze tasting.
Achtereenvolgens proefden we :
- The Balvenie Single Barrel 12y
- The Balvenie DoubleWood 12y (narijping in sherryvat)
- The Balvenie Caribbean Cask 14y (narijping in rumvat)
- The Balvenie DoubleWood 17y (narijping in sherryvat)
- The Balvenie Portwood 21y (narijping in portovat)
- The Balvenie Single Barrel 25y
- The Balvenie Single Barrel 30y
Bij de eerste vier whisky’s werd telkens ook een aangepaste kaas geserveerd door Kaasaffineurs Van Tricht, een bekende naam in Antwerpen maar zeker ook bekend van de kaasplankjes op de menukaarten van de betere restaurants. Bij de Portwood kregen we vervolgens nog twee meer ‘lopende’ kazen die er ook echt perfect bij pasten. De twee laatste Single Barrel whisky’s werden zonder kaas geserveerd, omdat deze toch wel van een dusdanig hoge kwaliteit waren dat we ze absoluut zo puur mogelijk moesten degusteren.
Kaasaffineurs Van Tricht is geen kaasmaker, maar ze kopen hun kazen wel zo vers mogelijk om ze dan zelf te rijpen in hun 8 afzonderlijke rijpingscellen in de vroegere stadsbrouwerij van De Koninck. De kazen worden ingedeeld volgens hun rijpingsvoorwaarden, zodat elke cel volledig kan afgesteld worden op het type kaas. Hierdoor krijgt elke kaas de specifieke zorg en rijping die hij nodig heeft.
Alweer een schitterende proeverij en een fijne avond met gelijkgezinde spirit-liefhebbers. Het niveau van deze tasting was alweer zeer hoog en we hebben er ontzettend van genoten.
Exact 2 jaar geleden had ik het bizarre idee om een blog te starten over "Cocktails en sterke dranken", met eraan gekoppeld een Facebook pagina en een Instagram feed. Vandaag zijn er meer dan 17400 volgers die dat blijkbaar geen slecht idee vonden.
Onze welgemeende dank aan iedereen die onze pagina's volgt en ondersteund.
Ook een hele dikke merci aan de distributeurs en persbureau's die onze artikels mee mogelijk maken.
Wees gerust, nog heel wat leuke artikels en lekkere recepten komen eraan !
_____________________________________
Exactly 2 years ago I got this crazy idea to start a blog on 'Cocktails & Spirits', with an additional Facebook page and Instagram feed. Today over 17400 people seem to think this was a great idea.
Thank you so much for following and supporting our pages. Also big thanks to the distributors and agencies who support our reviews.
Much more articles and delicious recipes coming your way !
#drinksblogger #anniversary #spiritsblogger #cocktailblogger #belgianblogger #mixology
[English text below !!!]
De wederhelft en ikzelf zijn echte foodies. We houden van gastronomisch dineren en van lekkere cocktails. Vandaar dat we deze passies ook hebben vertaald naar onze blogs. Wanneer we een uitstap of citytrip doen is dat heel vaak op basis van een restaurant of cocktailbar die we graag eens willen bezoeken. De wederhelft was afgelopen weekend jarig en omdat we na een iets mindere periode behoefte hadden om eens weg te gaan boekten we een weekendje Parijs. Het was natuurlijk meegenomen dat dit net tijdens ‘Paris Cocktail Week’ was. Er waren enkele bezienswaardigheden die we heel graag wilden laten zien aan onze dochter, wat ervoor zorgde dat we slechts één cocktailbar konden bezoeken en hiervoor hadden we ook maar één uur tijd, omdat de bar pas opende om 18 uur en we daarna tijdig in het restaurant moesten geraken.
Met nog wat extra advies van een bevriend bartender kozen we resoluut voor de hoogst geplaatste Parijse cocktailbar in de 50 Best Bars lijst, Little Red Door.
Die rode deur op zich was het leukste gedeelte van het bezoek aan deze speak-easy, de rest was zonder enige twijfel mijn allerslechtste cocktailbar-ervaring ooit. Een bar is meer dan de drankjes die ze serveren. Wanneer een horecazaak op dit niveau wil meespelen is hospitality niet zomaar een modewoord. Dit hadden ze hier duidelijk niet begrepen.
Nadat we de echte toegangsdeur hadden gevonden, kregen we van een vriendelijke kelner uitleg over de cocktailkaart en de ‘specials’ voor ‘Paris Cocktail Week’. We bestelden twee cocktails en een glaasje water voor onze dochter. Ik stelde me voor als cocktailblogger en vroeg of ik enkele foto’s mocht maken. Dit was uiteraard geen probleem. Ik maakte een serie foto’s en ging dan terug aan tafel bij mijn gezin rustig wachten op onze cocktails. Intussen waren we toch al zo’n 40 minuten in de zaak aanwezig en hadden we gemerkt dat er nog meerdere mensen waren binnen gekomen, die teleurgesteld werden omdat het volzet was. Deze zaak is duidelijk succesvol.
Plots kwam dan de kelner opnieuw naar onze tafel met een zeer negatieve boodschap van de zaakvoerder. We werden gevraagd om de cocktailbar onmiddellijk te verlaten. Als reden kregen we te horen dat we onze dochter bijhadden en dat dit tegen de huisregels was. Huisregels die trouwens nergens te zien waren. Ik kan absoluut begrijpen dat een niet-begeleide minderjarige niet binnen mag in een horecazaak, maar een gezin met kind de toegang weigeren ? Klantvriendelijkheid ? Hospitality ?
Voor de volledigheid ook nog even meegeven dat de zaakvoerder de dochter zelfs niet opgemerkt had. Het was pas toen er een ander gezin met kind de toegang geweigerd werd, en deze wezen op onze dochter, dat hij ons de deur wees. We hebben voor alle zekerheid ook de Franse wetgeving nog even nagekeken en er is absoluut geen wettelijk verbod op aanwezigheid van minderjarigen, begeleid door de ouders.
Mijn jarige wederhelft en onze dochter waren zwaar onder de indruk. Ik was uiteraard kwaad en bevestigde alleen nog dat ik zeker een verslag van mijn bezoek zou publiceren. Omdat wij tijdens weekends moeilijk opvang vinden voor onze dochter is ze al vaak mee naar cocktailbars en restaurants geweest en dat was telkens een hele fijne ervaring. Het contrast met Belgische cocktailbars was hier dan ook enorm groot. Bij Bar Burbure in Antwerpen wordt onze dochter door Jurgen en zijn medewerkers steeds als een prinsesje verwelkomt en tijdens ons laatste bezoek aan The Pharmacy heeft Hannah zelfs nog aardbeitjes voor haar gesneden. Dit zijn slechts twee eenvoudige voorbeelden, maar tot dit weekend hebben wij nog nooit het idee gehad dat onze dochter ergens niet welkom was.
Daarom dat ze zelf ook niet begreep waarom zij de oorzaak was dat het “verjaardagsfeest” van haar mama verpest werd. We hebben haar uiteraard duidelijk gemaakt dat zij echt niets misdaan had en later die avond hebben we nog een hele fijne gastronomische ervaring gehad bij L’Etable Hugo Desnoyer, een echte aanrader op hoog niveau voor vakkundig gerijpt rundsvlees. Hier was onze dochter trouwens meer dan welkom en werd ze overladen met complimentjes omdat ze haar gerijpte steak bleu-chaud wou hebben !
Helaas hebben we tijdens dit weekendje Parijs geen echte test van een cocktailbar kunnen doen, maar noteer zeker dat je deze cocktailbar best links laat liggen wanneer je een weekendje Parijs boekt samen met je gezin. Een cocktailbar die hierdoor naar mijn mening een plaats op de ‘50 Best Bars’ lijst absoluut NIET waardig is.
[ENGLISH]
My wife and I are real foodies. We love gastronomy and delicious cocktails. That’s why we also translated these passions into our blogs. When we plan a short break or citytrip, it’s often based on a restaurant or cocktailbar we want to visit. Last weekend was my wife’s birthday. Since she had a rough couple of months, we really wanted a few days off, so we booked a weekend in Paris. It seemed like a good opportunity because it was also ‘Paris Cocktail Week’. We also wanted to show our daughter some of the amazing landmarks in Paris, which resulted in just enough time to visit one cocktailbar, for just one hour. The bar only opened at 6pm and we had to be on time for our table in the restaurant afterwards.
With some extra advice from a (World Class) bartender we chose the highest ranked French cocktailbar on the 50 Best Bars list : Little Red Door.
The red door was probably the most fun part of visiting this speak-easy, because after that it was my worst cocktailbar-experience ever. A bar is much more than the drinks they serve. If you want your bar to be at this level, hospitality is not just a trendy word. It seems they really didn’t understand that here.
When we located the real entrance to the bar, a friendly waiter explained the menu and the ‘specials’ for ‘Paris Cocktail Week’. We ordered two cocktails and a glass of water for our daughter. I introduced myself as a cocktailblogger and asked if I could make a few photos. This was of course no problem. I took some photos and returned to our table to wait for our drinks. At that point we had already been in the bar for about 40 minutes and we had seen lots of people entering the bar but leaving again because it was completely full. This is indeed a very successful bar.
At that moment the waiter returned to our table with a very negative message from the manager. We were asked to leave the cocktailbar immediately. He said it was against their house-rules to bring a minor into the bar. I never saw any house-rules. I can absolutely understand that minors aren’t allowed to visit a bar by themselves, but accompanied by their parents ? How customer friendly is that ? Hospitality ?
The manager hadn’t even noticed our daughter before. He only noticed her when another group of people was refused because they also had a minor with them and they pointed to our daughter. Back home we consulted the French law on the protection of minors and it’s absolutely not forbidden for minors to be in a bar when accompanied by their parents.
My wife and daughter were very much impressed by what had just happened. I was angry and told them that I would still publish my story about this visit. At the weekend it’s very hard for us to have a babysit for our daughter. Because of this she has accompanied us to several cocktailbars and restaurants and there was never any problem. The contrast with Belgian cocktailsbars is huge. At Bar Burbure in Antwerp Jurgen and his team always treat her like a princess and during our last visit to The Pharmacy, Hannah even cut her some strawberries. These are just two very simple examples but we never had the idea that our daughter was not welcome.
Because of this she also didn’t understand why she seemed to be the cause of why the “birthdayparty” of her mother was ruined. We explained to her that it wasn’t her fault and later that evening we still had an amazing gastronomic experience at L’Etable Hugo Desnoyer, highly recommended at a premium level for aged beef. Our daughter was more than welcome in this restaurant and received lots of compliments because she ordered her aged steak rare.
We are very sorry that we couldn’t do a real test of a cocktailbar during this weekend in Paris, but take note that this is a bar you should not visit when you are in Paris with your family. This is a cocktailbar which in my opinion does NOT deserve a spot in the ’50 Best Bars’.
Woensdagavond waren we aanwezig op de openingsreceptie van Arthur Orlans, een gloednieuwe cocktailbar in de Brusselse Dansaertstraat. Met de opening van deze bar in een oude kleermakerswinkel, wil Francesco Ravo (La Pharmacie Anglaise) hulde brengen aan zijn vader Mario, die zelf ook kleermaker was. Door het beschermde gebouw om te vormen tot een premium cocktailbar zet Francesco in zekere zin het precisiewerk van zijn vader voort.
Het bartenderteam onder leiding van Gino Baldan serveert exclusieve, traditionele cocktails, maar ook cocktails op maat van de klant. Het ginmerk Monkey 47 uit het Zwarte Woud liet zijn oog vallen op deze nieuwe bar en riep het prompt uit tot hun allereerste flagship bar. Ook het huis Pernod-Ricard sprong mee aan boord.
Arthur Orlans richt zich zowel tot de echte cocktailkenner als tot liefhebbers van een rustige, sfeervolle bar.
Tijdens de opening was het uiteraard vrij druk, maar we konden ons onmiddellijk inbeelden dat deze bar een zeer gezellige hotspot zal worden in de uitgaansbuurt van onze hoofdstad.
Arthus Orlans is sinds 18 januari officieel geopend.
Arthur Orlans, Antoine Dansaertstraat 67, 1000 Brussel.
Zelf ben ik niet zo’n grote fan van Tournée Minérale, maar ik ken binnen mijn vrienden- en kennissenkring toch heel wat mensen die zichzelf een maand geheelonthouding opleggen in januari of februari, om hun lichaam te laten bekomen van de eindejaarsfeesten en het nieuwe jaar op een gezonde manier aan te vatten. Volhouden is zeker niet eenvoudig met alle nieuwjaarsrecepties en personeelsfeestjes die traditioneel in deze periode doorgaan. Persoonlijk vind ik het gezonder om het hele jaar door met mate te genieten, maar dat is een ander verhaal natuurlijk.
Op deze blog probeer ik steeds lekkere, maar tegelijk ook eenvoudige cocktailrecepten te publiceren. De doorsnee lezer van deze blog zal zelf geen siropen bereiden of naar de andere kant van het land rijden om een zeldzaam ingrediënt op te snorren. Ik probeer dus steeds de recepten uit te kleden tot een mix van ingrediënten die te vinden zijn in de gemiddelde drankenhandel.
Vandaag deel ik met veel plezier een alcoholvrije cocktail. Deze mocktail is een alcoholvrije versie van de bekende Cosmopolitan. De “complete” versie is een smaakbom die niet hoeft onder te doen voor het origineel, maar zelfs een “uitgeklede” versie is nog steeds onmiskenbaar een lekker verfrissende Cosmo.
Het recept is afkomstig van SIPSNSODA.
Chickmopolitan
Ingrediënten
5 cl Vers appelsap
4 cl Vers citroensap
2 cl Honingsiroop
3 cl Veenbessensap
3 druppels vers gembersap
Bereiding
Voeg alle sappen en de siroop samen in een shaker met veel ijs. Krachtig shaken gedurende 10 seconden. Zeven doorheen een fijn keukenzeefje in een voorgekoeld Martiniglas. Versieren met een schijfje appel en een zeste van sinaasappel. Voor wat extra citrusaroma kan je de sinaasappelzeste ook flamberen boven het glas. Verwarm de zeste en knijp ze uit boven het glas.
Uitgeklede versie
Ben je niet zo’n fan van gember dan kan je het gembersap achterwege laten en in plaats van het schijfje appel en de zeste van sinaasappel kan je ook gewoon een cocktailkers toevoegen. Snel, eenvoudig en lekker !
Twee mijl ten zuiden van de Bruichladdich stokerij ligt het kustdorpje Port Charlotte, waar ook de ruïnes te vinden zijn van de Lochindaal stokerij, waar tussen 1829 en 1929 whisky werd gemaakt. Bruichladdich heeft meerdere reeksen whisky in zijn gamma : Onder de eigen merknaam brengen ze niet-geturfde whisky op de markt, onder de merknaam Port Charlotte zwaar geturfde whisky en onder de merknaam Octomore extreem zwaar geturfde whisky. Port Charlotte whisky is een eerbetoon aan de mannen die vroeger werkten in deze gesloten stokerij en hun kennis en expertise hebben doorgegeven aan de volgende generaties.
Deze whisky wordt gestookt bij Bruichladdich, maar wordt daarna overgebracht naar de oude opslagplaatsen van Port Charlotte voor de rijping. Voor de botteling worden de vaten opnieuw overgebracht naar Bruichladdich en versneden met Octomore-bronwater.
Eén van de kerstkadootjes die ik kreeg van mijn schoonfamilie was deze Port Charlotte Scottish Barley – Heavily peated Islay Single Malt. (40ppm).
Ik vroeg me onmiddellijk af in welke cocktail deze bijzondere whisky het best tot zijn recht zou komen. “The Smoky Grove” is een “smoky & peaty” cocktail voor de echte Islay-liefhebber. Het recept is afgeleid van de Rob Roy, die op zijn beurt een Schotse versie is van de overbekende Manhattan. Ik maak mijn eigen versie met de Port Charlotte whisky.
Zelf ben ik niet zo’n die-hard fan van zware turf-whisky, maar deze cocktail kan ik door zijn complexiteit echt wel appreciëren. Het recept vraagt om ingrediënten van topkwaliteit, maar het resultaat mag er dan ook zeker wel zijn.
Smoky Grove
Ingrediënten
60 ml Bruichladdich Port Charlotte
10 ml Carpano Antica Formula (zoete vermout)
10 ml Forest Dry Vermout
1 dash Orange Bitters
1 dash Angostura Bitters
Bereiding
Alle ingrediënten samenvoegen in een mengbeker met veel ijs. Krachtig roeren gedurende 15 seconden. Strainen in een voorgekoeld coupe-glas.
Een stuk citrusschil opwarmen met een lucifer of aansteker, uitknijpen vlak boven het glas en daarna toevoegen in het glas als versiering.
Past uitstekend bij blokjes oude kaas.
Wanneer een wijnliefhebber zich waagt aan een eigen gin kan het resultaat verrassend zijn. Zo was voor mij persoonlijk Sorgin, gemaakt door een grote Franse wijnproducent, één van de lekkerste nieuwe gins die ik vorig jaar heb geproefd.
Ben Vermeiren is al een tijdje actief met Nice Wine, een bedrijfje wat zich bezig houdt met wijnproeverijen en wijnabonnementen. Vrij recent bracht hij ook een eigen gin op de markt, waarmee hij een eerbetoon brengt aan zijn favoriete rode wijnen : Nice Gin.
Achter de wijnrode kleur hoeven we niet echt veel te zoeken. Die kwam tot stand door toevoeging van een smaak- en geurloze kleurstof die enkel bedoeld is om de link met rode wijn te benadrukken.
Naast de obligate jeneverbes werden volgende botanicals gebruikt : rozemarijn, kardemom, laurier, koriander, zoethout en sinaasappel. Om een link te hebben met op eikenhout gerijpte wijn werd ook vanille toegevoegd. Deze gin werd geproduceerd door Sterk Stokers uit Sint-Lenaarts, een stokerij die we ook kennen van onder meer enkele gins van voetbalclubs.
Voor een Gin & Tonic kiezen we bij voorkeur voor Schweppes Premium Mixer Pink Pepper. Volgens Ben werkt het ook schitterend met Schweppes Premium Mixer Hibiscus, maar dat lijkt ons misschien toch net iets te zoet. Als botanical in het glas doen enkele gedroogde hibiscusblaadjes het wel heel erg goed.
Het klinkt intussen als een cliché, maar ook deze keer proefde ik een gin die lekkerder was dan ik had verwacht. Ondanks de 38° toch de nodige warmte, vanille en kruidigheid is aanwezig en citrus maakt het helemaal af. Ik zou deze fles niet vergelijken met een premium gin, maar als ik deze geserveerd krijg op een zomers terrasje van een horecazaak zal ik zeker niet ongelukkig zijn. Mijn voornaamste advies : haal die kleurstof eruit, het zal wonderen doen voor het imago van deze gin.
