Deze week wou ik ook eens enkele minder voor de hand liggende combinaties uitproberen. Eentje daarvan bleek zeer lekker te zijn en deel ik dan graag in een zo eenvoudig mogelijke versie. Orgeat is een amandel-suikersiroop die vrij veel gebruikt wordt in tiki-cocktails. Dan denk je natuurlijk onmiddellijk aan rum. Maar het kan dus ook anders want in enkele recepten vind ik combinaties terug van Bourbon en orgeat. Ik koos voor Jack Daniel’s, waar de scherpe kantjes van de bourbon afgevlakt worden door een ‘mellowing’ doorheen houtskoollagen van suikeresdoorn.
Het nootachtige van de orgeat combineert schitterend met de vanille van deze Tennessee whiskey. We creëren een cocktail met meerdere zoete elementen, maar de Jack Daniel’s blijft mooi overeind waardoor het toch geen te zoete cocktail wordt. Tegen alle verwachting in blijft deze cocktails zelfs zeer mooi in balans. Wil je nog iets meer punch kies dan voor een single barrel op 100-proof.
Sweet Jack
Ingrediënten 5 cl Jack Daniel’s Old nr.7 2 cl Cointreau 2 cl Orgeat siroop
Bereiding Omdat de Orgeat-siroop vrij dik is van textuur kies ik in dit geval voor de shaker. Alle ingrediënten samenvoegen met veel ijs en krachtig shaken. Serveren in een Old Fashioned glas met een grote ijsbal.
We serveren deze cocktail met een prikkertje met lekker zoete amarena-kersen. In tegenstelling tot de klassieke geconfijte maraschinokers die meestal als cocktailkers wordt gebruikt is dit een zure kers uit Bologna, ingelegd in dikke en zoete suikersiroop. Hierdoor krijgt de kers ook een knapperige beet in tegenstelling tot andere soorten cocktailkersen.
De Bermuda-driehoek spreekt uiteraard tot ieders verbeelding. In die regio verdwijnen niet alleen schepen en vliegtuigen, maar er ontstaan ook mooie dingen. Zoals deze schitterende rum-cocktail. Het is een klassieke cocktail, maar desondanks toch tamelijk onbekend. De Royal Bermuda Yacht Club Cocktail werd voor het eerst gemaakt in de gelijknamige club in Bermuda in 1844. Deze club werd stevig gefrequenteerd door Britse officieren. Het recept is een variatie op een ouder Daiquiri-recept uit de cocktailboeken van Trader Vic. Je kan deze cocktail dan ook zien als een uitzonderlijk smaakvolle Daiquiri.
De suikersiroop wordt vervangen door orange curacao en de Barbados rum wordt aangevuld met spicy Falernum. Dit is een likeur op basis van rum, met veel gember en limoen. Falernum kan je vrij gemakkelijk vinden in de betere drankenhandel, o.a. van merken als World’s End.
The Royal Bermuda Yacht Club Cocktail
Ingrediënten 6 cl Barbados Rum 1,5 cl World’s End Falernum 0,75 cl Orange curaçao 2 cl vers limoensap
Glas Coupeglas
Bereiding Voeg alle ingrediënten samen in een shaker met veel ijs. Krachtig shaken gedurende minstens 15 seconden. Dubbel zeven in een voorgekoeld coupeglas. Een cocktailkers of een limoenpartje mag, maar is zeker niet noodzakelijk.
Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. While some items might have been gifted by the producer or distributor, these are in no way paid promotions or recommendations.
Tijdens de warme zomer van 2002 was ik onderweg van Inverness naar John o’Groats, zowat het meest noordelijke punt van Schotland, en passeerde ik ongepland de whiskystokerij van Glenmorangie.
Ik kon er natuurlijk niet aan weerstaan om te stoppen en een rondleiding mee te maken. Heel opvallend waren de zeer hoge pot stills, de hoogste van alle Schotse stokerijen. Achteraf gezien was dit de beste rondleiding van mijn Schotlandreis en mijn eerste kennismaking met een reeks ‘cask finishes’. In de vier overige stokerijen die ik toen bezocht waren er op dat ogenblik nog geen finishes te ontdekken. Helaas heb ik sinds toen nog weinig kunnen proeven van deze stokerij… tot deze week. In de periode van mijn bezoek begon destijds ook Karen Fullerton te werken voor Glenmorangie. Intussen is ze Global Brand Ambassador, leidt ze de Glenmorangie Academy en maakt ze zelfs deel uit van het ‘whisky creation team’ voor Glenmorangie en Ardbeg. In haar overvolle agenda vond ze eindelijk een gaatje om naar België te komen voor een workshop en tasting sessie. Het hoogtepunt van de tasting was de voorstelling van de nieuwe Quinta Rubin 14y, een mooi gerijpte whisky met een finish in portovaten. Dinsdagmiddag werden we verwacht bij Arthur Orlansin de Brusselse Dansaertstraat, de tweede bar van het team achter La Pharmacie Anglaise.
Als enige Nederlandstalige man nam ik samen met een vijftal Franstalige journalistes en blogsters deel aan deze workshop. Tijdens een zeer passionele uiteenzetting van Karen mochten we onderstaande bottelingen ontdekken. Elke botteling is eerst 10 jaar gerijpt op Amerikaanse ex-bourbon eiken vaten. Een eventuele narijping volgt pas daarna in andere vaten.
Glenmorangie Original 10y
Glenmorangie Lasanta 12y Oloroso en Pedro Ximénez Sherry cask Finish
Glenmorangie Nectar d’Or Sauternes cask Finish
Glenmorangie Quinta Rubin 12y Port Cask Finish
Glenmorangie Quinta Rubin 14y Port Cask Finish
Aansluitend konden we nog kiezen uit enkele cocktails op basis van Glenmorangie whisky en daarbij kregen we ook enkele lekkere hapjes. Ik koos voor een variatie op de Sazerac met whisky, absint, suiker en Peychaud’s bitters. Wat me vooral is bijgebleven, is dat de combinatie met camembert en walnoot zeker niet verkeerd was. Het inspireert minstens om zelf ook wat te gaan experimenteren met deze schitterende whisky.
Met dank aan Glenmorangie en communicatiebureau PURE voor de uitnodiging.
Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. While some items might have been gifted by the producer or distributor, these are in no way paid promotions or recommendations.
Maandag bracht ik een bezoek aan Venuez 19, de meest belangrijke Belgische vakbeurs voor de hospitality-sector. Alle nieuwigheden i.v.m. cocktails en sterke dranken zijn hier telkens weer te ontdekken. Dit jaar verhuisde de beurs van Park Spoor Noord naar Antwerp Expo, maar dat bleek niet de grootste verandering.
Op het eerste zicht leek de beurs namelijk ook een flink stuk kleiner, maar dat bleek gezichtsbedrog. Bacardi-Martini had immers alle producten uit zijn gamma samengebracht in een ‘private room’ die ongeveer even groot was als 1/3 van de rest van de beurs. Dit jaar zag ik wel beduidend minder kleine merken, de grote spelers waren wel bijna allemaal opnieuw aanwezig. Heel wat belangstelling voor de presentatie over minimalisme van Ran Van Ongevalle, die vorig jaar de overstap maakte naar ‘The Artesian’, één van de meest tot de verbeelding sprekende Engelse cocktailbars. Ze gaan in hun nieuwe menu voor pure smaken en mijden versiering tenzij het echt noodzakelijk is voor het recept.
Wat me vooral bijgebleven is van zijn uiteenzetting is het bijna fanatieke perfectionisme waarmee ze tewerk gaan in hun bar. Wanneer een cocktail de bar verlaat richting klant moet die exact een bepaalde temperatuur hebben, er mag geen druppeltje aan de buitenkant van het glas zitten etc.
Daarnaast was het ook duidelijk dat hun cocktails voor 80% klaargemaakt worden in het labo en daarna afgewerkt worden aan de bar. Nog zo’n topper is Syrco Bakker, sterrenchef van restaurant Pure-C in Cadzand. Ik mocht vorig jaar al eens kennis maken met zijn duinkruiden-likeur Hierbas de las Dunas tijdens een zeiltocht. Parallel met Venuez organiseerde hij zijn ‘Hierbas Experience’ op de daktuinen van het PAKT, vlakbij het bekende restaurant The Jane.
Hier werden we ontvangen in de tuin met een lekkere cocktail, om vervolgens deskundige uitleg te krijgen over de verschillende duinkruiden die deel uitmaken van de likeur. Elk afzonderlijk kruid mochten we ook proeven. Enkele daarvan had ik ook reeds eerder geproefd tijdens een foraging-kruidenwandeling met Nick Baeyens in het Zwin.
Met een tweede cocktail in de hand gingen we naar de keuken van The Jane Table, het aparte zaaltje dat je kan boeken voor een diner met een groep tot 12 personen. Hier mochten we zelf kruiden knippen voor een dipsausje en kregen we vervolgens nog enkele heerlijke culinaire hapjes te proeven, klaargemaakt door één van de koks van Pure-C. Een zakje met zaadjes voor duinkruiden kregen we mee naar huis.
Ik sloot de avond af met een kort bezoekje aan de Bacardi-Martini afterparty. Heel erg druk, maar dit was duidelijk de ‘place to be’ met Belgische top-bartenders als Stef, Didier, Ran, Janah en Hannah achter de verschillende bars.
Elders in de stad was er een tweede afterparty van Remy-Cointreau, met een zeer indrukwekkende line-up van Belgische en buitenlandse bartenders. De absolute topper daar was ongetwijfeld Patrick Pistolesi van Drink Kong in Rome, een vrij nieuwe cocktailbar die ik vorig jaar nog heb bezocht. Na een fantastische cobbler van Stef en een bordje chili con carne was het tijd om terug richting Limburg te rijden.
Voor mij was het zeker geen mindere editie en net als de voorgaande jaren kon ik ook deze keer de nodige contacten leggen en hier en daar enkele nieuwigheden ontdekken die vaak zelfs nog niet op de markt waren. Om af te sluiten geef ik nog even de voor mij meest opvallende nieuwigheden, waarover je binnenkort vast nog meer zal lezen op deze blog :
Dit is beslist niet de mooiste cocktail die ik al ooit heb gemaakt, maar ik wou ook eens iets heel puurs doen. Tenslotte ben ik ook een grote fan van de Dry Martini en de Vesper Martini. Laat ik maar beginnen met de stelling dat niet iedereen deze cocktail lekker zal vinden. Hij heeft wat men kan noemen de behoefte aan een ‘acquired taste’, net zoals dat vb. ook geldt voor een Negroni. Ik ken bijna niemand die een Negroni van de eerste keer echt lekker vond. Probeer het een paar keer en je wil niks anders meer. Deze Martini-variant zal absoluut in de smaak vallen bij iedereen die houdt van sherry. Je kan het vergelijken met een Dry Martini, maar de smaak wordt door de sherry nog veel ‘droger’. In deze ‘crisp & clear’ cocktail is het dan ook de sherry die de smaak echt domineert. De Angostura bitters zorgen voor een klein beetje extra ‘afkruiding’, zoals bij een Pink Martini.
Sherrylovers Martini Ingrediënten 4 cl Broker’s London Dry Gin 4 cl Tio Pepe Sherry (Palomino Fino) Enkele druppels Angostura bitters
Bereiding De gin en sherry gaan we samen roeren in een mengbeker met ijs. Roer minstens 15 seconden. Strain in een voorgekoeld Martiniglas of kies zoals wij voor een leuk vintage portoglas. Voeg enkele druppels Angostura bitters toe.
Enkele maanden geleden had ik het voorrecht om een volledige week te mogen doorbrengen in het gezelschap van een bijna legendarische bartender : Salvatore “The Maestro” Calabrese. In elke bar waar we binnenstapten werden we door de bartenders met open armen verwelkomd. “The Maestro” wordt immers internationaal geprezen om zijn vakkennis en ervaring, en voor heel wat bartenders is hij zowat de Godfather van de barwereld.
Salvatore startte zijn loopbaan in een bar aan de Amalfi kust in Italië, maar verhuisde in 1980 naar het Duke’s Hotel in Londen. Hier maakte hij furore met de Dry Martini. Na een volgende passage bij het Lanesborough Hotel startte hij zijn eigen bar in de Fifty St. James Club. Daarna volgde “Salvatore’s” in de Playboy Club in Mayfair. Hier creëerde hij in oktober 2012 de duurste cocktail die tot op dat ogenblik ooit werd geserveerd, “Salvatore’s Legacy”, tegen 5500 Britse pond per glas.
Het was ook s’ werelds oudste cocktail met een gecombineerde leeftijd van 730 jaar aan ingrediënten (40 ml cognac uit 1788, 20 ml Kümmel uit 1770, 20 ml Orange Curaçao uit 1860 en enkele dashes Angostura bitters uit 1900). Intussen zijn er wereldwijd reeds duurdere cocktails over de toog gegaan, maar het unieke aan dit drankje was dat het geen kunstmatige prijs was, maar een reële retailprijs op basis van de leeftijd van de ingrediënten. Intussen heeft Salvatore meer dan 50 jaar ervaring achter de bar en serveerde hij cocktails aan heel wat filmsterren, presidenten en royalty. Vandaag is hij een veelgevraagd consultant, spreker en schrijver en wordt hij beschouwd als één van de meest invloedrijke mensen in de barwereld. In 2000 creëerde hij de Breakfast Martini op basis van kruidige gin, Cointreau en sinaasappel marmelade. Niet te verwarren met de misschien iets bekendere Espresso Martini op basis van sterke koffie. De Breakfast Martini is een lekker fruitige Martini waar je het hele jaar rond van kan genieten en die in de smaak valt bij zowel dames als heren.
Volgens mij is dit zeker een leuk recept om te posten tijdens deze Internationale #Vrouwendag. Het moet niet altijd een fluoroze Cosmo zijn ;-) Breakfast Martini Ingrediënten 5 cl kruidige gin zoals The Botanist of Tanqueray Ten 15 ml Cointreau 15 ml vers citroensap 1 (stevige) barlepel sinaasappelmarmelade
Bereiding Alle ingrediënten samenvoegen in een shaker. Vooraleer ijs toe te voegen, gaan we eerst de cocktail al eens goed losroeren met een barlepel. Dit om te voorkomen dat de marmelade gaat kristalliseren. Voeg ijs toe en shake krachtig. Shake wat langer dan gemiddeld, omdat de dikkere marmelade ook echt de kans moet krijgen om goed te mixen met de andere ingrediënten.
Dubbel zeven in een Martiniglas en versieren met een zeste van sinaasappel. Geen fan van zestes ? Schaaf dan gewoon wat sinaasappelschil over het glas.
Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. While some items might have been gifted by the producer or distributor, these are in no way paid promotions or recommendations.
Tijdens een gezinsuitstap naar de hoofdstad en tegelijk ook grootste stad van Oostenrijk bezochten we uiteraard ook enkele uitstekende cocktailbars en restaurants. We delen graag onze ervaringen, die toch ook deze keer weer zeer verrassend waren. Over de restaurants zal de wederhelft het ongetwijfeld nog hebben op haar foodblog, maar ik geef alvast mijn indrukken van enkele uitstekende cocktailbars. Ebert’s Bar
Toen ik vorig jaar in Italië was voor het Amaro Montenegro Residency Program, maakte ik deel uit van een fijne groep bartenders en drinks-journalisten. Armin Mohebbi was de bartender die de lokale Amaro Montenegro cocktailwedstrijd had gewonnen in Oostenrijk. Vermits ik nu toch een citytrip naar Wenen deed, wou ik absoluut een bezoekje brengen aan de cocktailbar waar hij zijn talenten toont achter de bar. Ebert’s Bar kreeg een quotering van 91/100 in de Falstaff-bargids. Het mag gezegd worden, Armin is een echte topper. Hij stelde enkele suggesties voor, maar gaf ook aan dat alle klassiekers verkrijgbaar waren en dat hij deze kon aanpassen naar hartenlust. Toen mijn wederhelft vertelde dat twee van haar favoriete cocktails een Margarita en een Amaro-Tonic waren, creëerde hij een zeer lekkere “Negroni-style” cocktail voor haar op maat met Tequila, amaro, vermout en Fentimans Tonic. Ikzelf genoot van een even schitterende variatie op de Manhattan. Beide cocktails waren vakkundig bereid, zeer lekker en perfect aangepast aan onze persoonlijke favoriete smaken. De cocktailbar is zeer stijlvol ingericht en gelegen vlakbij de Mariahilferstrasse, een gekende shoppingbuurt. Ebert’s Bar, Gumpendorfer Str. 51a, 1060 Wien, Oostenrijk
Het gekende Ritz-Carlton Hotel beschikt over meerdere bars en restaurants. Naast de bekende D-Bar (93/100 in de Falstaff-bargids) kan je er ook een verdieping lager terecht bij Pastamara, “Bar con cucina”. Een kleinere cocktailkaart, maar ook mogelijkheid om iets te eten. Omdat onze dochter mee was op deze trip leek ons dit een veiligere keuze, aangezien D-Bar ook vooral bekend is als rokersbar. Pastamara is een cocktailbar waar ik letterlijk van de ene verbazing in de andere viel. De eerste cocktail die ik koos bleek niet mogelijk te zijn omdat een ingrediënt niet voorradig was. Dan koos ik maar voor een klassieke Old Fashioned, die helaas een klein beetje tegenviel. Een klassiek en correct recept, maar niet voldoende geroerd en het miste de noodzakelijke balans. De wederhelft genoot van een ‘Signora Fizz’, die duidelijk wel in de smaak viel. (Gin Del Professore La Madame, Italico, Rosolio, citroen en Elderflower tonic). Maar… blijf even doorlezen want het werd nog heel erg interessant.
De cocktails zijn in deze bar misschien niet echt goedkoop (14 tot 19 Euro), maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd met het “etwas zum knabbrn” wat ze daarna op tafel brengen. Een dubbele schotel met groentjes, dipsausjes, kaas en chips om je cocktail te upgraden naar een volwaardig aperitiefmoment (tussen 17 en 19 uur). Iets later kwam zelfs nog een extra warm hapje. Voor een tweede cocktail werd ik getriggerd door “The Negroni Ritual” wat bovenaan de cocktailkaart prijkte als duurste cocktail (19 €). Toen we vroegen wat dit precies was vielen we bijna achterover. Het is een schitterende cocktailervaring waarbij de Head Bartender aan tafel bij de klant een Negroni naar smaak komt bereiden, met uiteraard heel wat extra uitleg erbij. Head Bartender Philipp Binko kwam naar onze tafel met een stijlvolle Campari bar-trolley, voorzien van alles wat nodig was voor dit spektakel. We hadden de keuze uit drie basisrecepten, met een gerookte Oostenrijkse whisky, een lekker frisse Malfy gin of een zoete rum. De spirit van je keuze werd vakkundig gestird met vermout, een geutje zoete wijn en vatgerijpte Campari (Campari Cask Tales). Boven het glas kwam nog een mist/spray, aangepast aan de basisspirit. Ik koos voor een Negroni op basis van de rokerige whisky en die kreeg een mist van cederhout. Tenslotte werd er nog een gedroogd schijfje sinaasappel toegevoegd en een beetje versgeraspt poeder van een gedroogde en geblakerde sinaasappel. Deze cocktail werd geserveerd in een tumbler met een groot blok helder ijs. En het mag gezegd worden, dit was één van de lekkerste Negroni’s (eigenlijk een Boulevardier) die ik al heb gedronken in een bar. De wederhelft genoot intussen van een ‘Ritz Spritz’ met een likeur van bloedsinaasappel. Uiteraard wou ik enkele foto’s maken voor mijn artikel en stelde ik mezelf tijdens het Negroni ritueel voor als Belgische cocktailblogger. Daarop kreeg ik ook onmiddellijk de menukaart van D-Bar met de melding erbij dat ik gerust iets van die kaart mocht bestellen als ik met mijn dochter niet in de rook wou gaan zitten. Om maar aan te geven dat de service in deze bar meer dan behoorlijk was. Een schitterende cocktailervaring en dan zie ik het foutje in de bereiding van de Old Fashioned zeer graag door de vingers. Pastamara @ The Ritz-Carlton, Schubertring 5-7, 1010 Wien, Oostenrijk Vermeldenswaardig
Net als in Italië kan je ook in Oostenrijk op heel wat plaatsen genieten van een deftige cocktail. Je hoeft er niet noodzakelijk voor naar een cocktailbar, want in elke brasserie, bistro of restaurant staan er deftige cocktails op het menu. Op elk terrasje zie je glazen met zomers gekleurde Spritz, vaak ook tegen zeer democratische prijzen. Recht tegenover de Staatsopera genoot ik op een zonovergoten terras van een Aperol Spritz voor 4,40 Euro. Probeer dat maar eens tegenover de opera in Parijs. Cin Cinis een piepkleine Italiaanse buffet-bistro waar we even binnenstapten voor een stuk pizza. Grotendeels gericht op afhaling, maar een tiental personen kan plaats nemen aan een wandtafel. Tot mijn verbazing zag ik zelfs hier een zeer goed gevulde Campari-bar. In ons land zijn we vrij goed bekend met de restaurantgidsen van Michelin en Gault&Millau. Misschien leuk om weten dat er in sommige landen ook vergelijkbare gidsen bestaan van de betere cocktailbars. Toevallig vond ik een exemplaar van de Falstaff Bars & Spirits Guide 2019. Dit boek bevat recensies en quoteringen voor de beste 600 cocktailbars uit Oostenrijk, Duitsland en Zwitserland, helemaal in dezelfde stijl als de bekende restaurantgidsen. Daarnaast is er ook nog een oplijsting van de betere spirits die je in deze landen kan aantreffen. Een bijzonder handige gids om je reis en barbezoeken in deze drie landen mee voor te bereiden. Je kan heel wat recensies online raadplegen, de papieren gids kan je bestellen via de webshop. Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. While some items might have been gifted by the producer or distributor, these are in no way paid promotions or recommendations.
