Waarom heeft Bruichladdich 100 mensen nodig om hetzelfde te doen wat andere Islay-stokerijen doen met pakweg 20 medewerkers ? Wellicht heeft het er iets mee te maken dat Bruichladdich de enige Islay stokerij is die alles van graantje tot verkoopbare fles in eigen huis afwerkt.
33% van hun granen worden reeds gekweekt op Islay, de rest komt uit Schotland. Het blijft een eiland en de resources zijn beperkt, maar de stokerij streeft ernaar om dit percentage nog op te drijven. Andere stokerijen laten meestal gemoute granen leveren, stoken de whisky en vervoeren deze na het rijpen in bulk naar hun partners op het vasteland die zorgen voor de botteling en verdere afhandeling.
Bruichladdich heeft 3 reeksen whisky: Port Charlotte is de ‘Heavily Peated’ middenmoot uit het gamma van Bruichladdich. Aan de linkerkant zitten de lichtere en ‘unpeated’ Bruichladdich bottelingen, aan de rechterkant krijg je de mokerslag van de ‘Super Heavily Peated’ Octomore bottelingen. Daarnaast maken ze ook nog The Botanist Islay Dry Gin, en unieke gin waarvoor de botanicals nog steeds ‘in het wild’ worden geplukt.
Port Charlotte is geen onbekende whisky voor ons, ook vorig jaar gingen we hiermee al aan de slag tijdens onze geschenkenreeks.
Vorige week kregen we de brand ambassador op bezoek die twee totaal nieuwe bottelingen kwam voorstellen. Het grootste verschil met de vorige versie is het “age-statement”. De vorige versie bevatte whisky van 7, 8 of 9 jaar oud… de nieuwe botteling is zeer duidelijk: minstens 10 jaar. Tegelijk kozen ze ook voor een nieuwe verpakking in strakkere donkere flessen. Misschien moderner, maar persoonlijk vond ik de vorige flessen zeker ook niet lelijk.
Naast deze 10 jaar botteling verschijnt er ook een nieuwe “Islay Barley 2011 vintage” editie, die iets toegankelijker is. Enkel graan geoogst op Islay, dus een 100% Islay product.
Uiteraard kon ik deze nieuwe bottelingen ook proeven :
Port Charlotte 10 : Zoals verwacht veel turf in de neus, maar toch ook fruitige toetsen. In de smaak zit zeker iets vegetaals, maar ook de typische deeg, vanille en granentoetsen. De finish is vegetaal en zilt.
In vergelijking met de vorige botteling van Port Charlotte vind ik deze een stuk “harder”, iets wat echte turf-liefhebbers zeker zullen appreciëren. Mijn persoonlijke favoriet van deze twee flessen is dan ook de “Islay Barley 2011”. Ietsje lichter, ietsje jonger, iets toegankelijker.
Met dank aan Nick Baeyens voor een heerlijke middag vol verhalen en tastings van Port Charlotte.
In deze reeks ga ik op zoek naar leuke “booze” adresjes over onze landsgrenzen. Soms moet ik echt zoeken achter leuke adresjes, maar soms ook niet. Luxemburg is de favoriete relaxplek voor ons gezin. Als we er eens enkele dagen tussenuit kunnen is het heel vaak richting Luxemburg om te genieten van lekker eten, lekkere wijn, shoppen en zalig uitrusten.
Vorig jaar was ik jurylid voor de BeLux finale van de Beefeater cocktailwedstrijd. Als Luxemburgse finalist nam toen een bartender deel van Octans, een bekende cocktailbar in Luxemburg-stad.
Meestal verblijven we in Luxemburg een flink stuk buiten de hoofdstad, maar tijdens mijn laatste bezoek was er toch de gelegenheid om eens wat langer in de stad te blijven rondhangen en eindelijk ook deze cocktailbar ook eens te bezoeken.
Buiten is er een klein terras in de winkelstraat, binnen een prachtige grote bar met mooie backbar. Wat een beetje “anders” is… aan de rechterzijde loopt de bar verder door in een ronde vorm, in ander materiaal en lijkt het door het aanwezige fruit meer op een moderne tikibar. Binnen is ook een ruime verbruikzaal.
De prijzen liggen op het niveau van de betere zaken in België. Cocktails kosten gemiddeld iets van een 15 Euro. De wederhelft koos een klassieke French 75, ik koos voor rokerige Mezcal in de signature serve ‘Black Pearl’ (Mezcal, citrus cordial, pili-pili tinctuur, Hickory gerookt zeezout). Beide zeer geslaagd.
Octans – A Spirited Bar, 15 Rue du Cure, 1368 Luxembourghttps://octans.business.site/
In deze reeks ga ik op zoek naar leuke “booze” adresjes over onze landsgrenzen. Met Winterberg als uitvalsbasis ging ik zoek naar een leuke cocktailbar. Dat lijkt heel wat eenvoudiger dan het in werkelijkheid is. Winterberg is immers een bekend wintersportgebied, waar je in elke straat meerdere bars hebt waar je terecht kan voor je après-ski. Maar wat met de kwaliteit in het glas ?
Nadat ik de lokale drankenkaarten al eens had bekeken, begreep ik dat mijn vriend Google toch wat dieper moest gaan graven. Van sommige cocktail-beschrijvingen kreeg ik al maagkrampen zonder dat ik iets gedronken had. Op een klein half uurtje rijden vond ik een “echte” cocktailbar : Geronimo.
Cocktailbar en Restaurant Geronimo is eerst en vooral schitterend gelegen. Aan de rand van een stadje, tegenover een rivier en vlak langs de trappen met waterpartij, die leiden naar een hoger gelegen winkelstraat. Geronimo is een vrij grote zaak, met langs twee zijden ook een ruim terras.
Ik liet me met veel plezier verleiden tot de suggestie van de week : De Florida Sling, een fruitige en verfrissende gin-cocktail. We proefden ter referentie ook een klassieke Caïpirinha.
In plaats van je maag van streek te brengen met toch wel vrij bedenkelijke après-ski cocktails, beter enkele kilometers verder rijden naar Frankenberg voor een mooie cocktailkaart. En hier kennen ze trouwens ook “Happy Hour” van 17 tot 19 uur ;-)
Geronimo Restaurant & Cocktailbar, Auf der Nemphe 24, 35066 Frankenberg (Eder), Duitsland - www.geronimo-online.de
Meerdere keren per jaar bevind ik mij omwille van zakelijke of persoonlijke doeleinden buiten onze landsgrenzen. Ik probeer daar ook zoveel mogelijk gebruik van te maken om interessante adresjes te vinden voor deze blog. De afgelopen dagen was ik in Duitsland en Luxemburg en heb opnieuw enkele leuke tips verzameld die ik zal delen in deze nieuwe reeks Booze T(r)ips.
Met de befaamde wintersport-hotspot Winterberg als uitvalsbasis ging ik op zoek naar een interessante alcoholstokerij om te bezoeken. Uit ervaring weet ik dat je zowel in Duitsland als Luxemburg heel veel kleine lokale producenten kan vinden. Sommige daarvan hebben enkel een oude houtgestookte ketel in een hoekje van hun garage staan en zijn misschien niet echt een omweg waard. Ik zocht naar een grotere stokerij die een artikel op deze blog meer dan waard was.
Sauerlander Edelbrennerei is zo’n grotere producent die een mooi gamma heeft van “Edelbrand”, wat eigenlijk schnaps of eau-de-vie is op basis van fruit, maar daarnaast produceren ze ook likeuren, gin en whisky. De whisky is ook verkrijgbaar als ongerijpte spirit.
In de mooie productiehal staan twee installaties, de oudste stookketel is voor de edelbrand, de grotere en nieuwere stookketel wordt alleen gebruikt voor whisky. De gin wordt momenteel nog elders gestookt, volgens hen omdat het hun stookketels te hard vervuild. Die uitleg had ik alleszins nog niet eerder gehoord.
De geschiedenis van deze producent start eigenlijk als een leuke grap. Twee gezinnen waren samen op vakantie in Oostenrijk en bezochten er een lokale schnaps-producent. Na heel wat glaasjes en heel wat hoofdpijn besloten ze halfdronken om zelf alcohol te gaan stoken omdat ze rotsvast overtuigd waren dat ze dit veel beter konden. Er werd gestart met een eerste stookketel in een garage. Het werd een groot succes en vandaag zijn ze ondergebracht in een zeer ruime voormalige houtzagerij. Hier beschikken ze naast de productiehal ook over voldoende opslagruimte, aparte degustatieruimtes en een mooie shop.
Hun gedrevenheid en streven naar perfectie is echt opvallend. De labels op de flessen zijn niet gemaakt van papier, maar van flinterdun hout of stof. De vaten worden gerecycleerd als praktische gebruiksvoorwerpen, die tevens in de shop worden verkocht. Je kijkt echt je ogen uit naar zoveel vakmanschap. Uiteraard bevinden we ons hier in een regio die bekend is voor zijn houtnijverheid.
Ik proefde de gin en de “Thousand Mountains” whisky. Deze laatste heeft al een aantal medailles gewonnen. De gin was zonder meer erg lekker. De whisky, amper 3 jaar gerijpt, had toch veel vanille. Zelfs voor deze korte rijpingstijd werken ze al met meerdere vaten. Ze gebruiken zowel ex-bourbonvaten uit Kentucky als ex-rode wijnvaten uit Frankrijk en Italië. Maar zoals de Master Distiller zelf aangaf is het hier ook vooral de vorm van de stookketel die bepalend is voor de smaak.
Een bezoekje aan deze stokerij kan ik zeker aanbevelen. Beslist een omweg waard op weg naar je skivakantie binnenkort. Ze organiseren ook meerdere rondleidingen, tastings en masterclasses. Meer info hierover kan je terugvinden op hun website.
Sauerlander Edelbrennerei, In der Günne 22, 59602 Kallenhardt (Rüthen), Duitsland.
www.sauerlander-edelbrennerei.de
Wie mij persoonlijk kent weet dat ik uiterst zelden bier drink. Ik denk zelfs niet dat ik per jaar aan 5 glazen zal komen. Toch heb ik altijd veel bewondering gehad voor de makers van lambiek-bieren. Gueuze en fruitbieren (vb. Kriek) die hierop gebaseerd zijn lijken eigenlijk in de verste verte niet op andere bieren.
Ik was dan ook bijzonder aangenaam verrast toen ik in het voorjaar op een grote drankenbeurs cocktails mocht proeven waarin deze biersoorten verwerkt waren. De recepten waren van de zeer deskundige hand van Jef Berben. Uiteraard nodigt dit ook uit tot experimenteren, waarbij ik me wil houden aan de verhoudingen die Jef ook gebruikte. Onderstaande combinatie van whisky (rum-cask !) en kriek was alvast zeer geslaagd.
Cherry Walker
Ingrediënten
2 cl Johnnie Walker Rum Cask Finish Blenders Batch
2 cl vers limoensap
2 cl rietsuikersiroop
12,5 cl Wilderen Kriek
Bereiding
Voeg whisky, limoensap en suikersiroop samen in een groot wijnglas met ijsblokjes. Roer even om deze ingrediënten te mengen. Vul aan met het kriekbier en roer nog even heel kort. Versier met een muntblaadje.
In 2002 deed ik een roadtrip doorheen Schotland en bezocht ik een vijftal whisky-stokerijen. Elke avond bezocht ik ook een pub voor een glas whisky en iets te eten. Wat me vooral bijgebleven is uit die pub-bezoeken is een ritueel wat je normaal als buitenlander echt niet verwacht in Schotland. Mogelijk had het ook iets te maken met de zeer warme zomer, maar de ‘locals’ zag ik toen voortdurend whisky met bronwater drinken. Geen klein scheutje om de smaken en aroma’s tot hun recht te laten komen, maar gewoon het glas volledig afvullen met ijskoud bronwater, wat in grote pitchers op de toog stond. En dat voor een volk wat erom bekend staat hun whisky zo puur mogelijk te drinken. Zelfs ijsblokjes zijn volgens alle legendes taboe en worden vervangen door gekoelde steentjes.
Eerder dit jaar werd ik positief verrast door één van de beste barmannen ter wereld, Remy Savage, met een Mizuwari … een Japanse whiskycocktail bestaande uit whisky, bronwater en een klein beetje siroop. Mizuwari is Japans voor “gemixt met water”. Die cocktail deed me dan ook onmiddellijk terugdenken aan die bizarre ervaring uit Schotland.
Dit lijkt me dan ook de perfecte whisky-cooler voor deze bloedhete dag die ook officieel de ‘Scotch Whisky Day’ is. Mijn eigen versie met een klein beetje karamelsiroop.
Johnnie Mizuwari
Ingrediënten
5 cl Johnnie Walker Green Label
1 cl karamelsiroop
Gekoeld bronwater
Bereiding
Vul een longdrink of highball glas met ijsblokken. Voeg whisky, suikersiroop en bronwater toe. Even roeren en klaar. Happy Scotch Day !!!
Bijna wekelijks is er wel een officieuze feestdag die één bepaalde cocktail of één bepaalde spirit in de spotlights zet. Vorige week hadden we de feestdag van de Daiquiri, vandaag is het de beurt aan de bekendste Mexicaanse spirit : Tequila.
Tequila komt uit Jalisco, één van de 31 staten van Mexico, gelegen in het westen aan de Grote Oceaan. Deze populaire sterke drank wordt gemaakt uit sap van de agaveplant, maar de productieregio en de specifieke agavesoort zijn bepalend of de benaming Tequila mag gebruikt worden. Wanneer men hiervan afwijkt noemen we de spirit Mescal. Hiermee willen we zeker niet stellen dat Mescal steeds van mindere kwaliteit is, er zijn immers heel wat kwalitatieve en hoogstaande Mescals op de markt, vaak complex en rokerig. Tequila moet ook voor minstens 51% bestaan uit agavesap. Tequila’s van de allerhoogste kwaliteit kunnen zelfs voor 100% uit Agave bestaan.
Tequila wordt net als andere spirits gerijpt op eiken vaten en krijgt een benaming naargelang de rijpingstijd. Ongerijpt noemen we plata of blanca. Tot drie maanden noemen we silver, drie tot 12 maanden reposado. Alles wat langer dan een jaar rijpt noemen we añejo. Een ultra añejo rijpt langer dan drie jaar, wat eigenlijk enorm lang is in een zeer warm land als Mexico. Drie jaar rijpen in dat klimaat kan je misschien zelfs vergelijken met 25 jaar in Schotland.
Ondanks het feit dat de Margarita ook een eigen feestdag heeft (22/2), kies ik toch voor een eigen variatie op deze heerlijk verfrissende en lichtzurige cocktail. Zoals mijn vaste lezers wel weten heb ik het zelf niet zo voor zoetere cocktails.
Margarita Granata
Ingrediënten
4 cl Tequila Blanco
3 cl Sierra Tequila likeur
2,5 cl vers citroensap
2 cl Grenadinesiroop
Bereiding
Alle ingrediënten samenvoegen in een shaker met veel ijs. Krachtig shaken tot de shaker ijskoud is. Dubbel zeven in een Margaritaglas.
