Happy Halloween - Sorgin Yellow Gin

 

Als vijftigplusser heb ik helaas al een stevig lijstje met overleden dierbaren. Deze week komen er drie feestdagen aan ter herdenking van onze overledenen, waarvan ze er overal ter wereld wel minstens eentje vieren :

• 31/10 : Halloween, All Hallows Eve (“Allerheiligenavond”) – Oudejaarsavond volgens de Keltische kalender.
• 1/11 : Allerheiligen, Samhain – Nieuwjaar volgens de Keltische kalender
• 2/11 : Allerzielen, Dia de Muertos.

Dit zijn onvermijdelijk dagen waarop ik hier toch ook even blijf bij stilstaan. Dat is niet noodzakelijk een trieste gebeurtenis, omdat je toch ook terugdenkt aan alle leuke herinneringen met de personen die je moet missen. Vandaag en morgen maak ik drankjes met Halloween als inspiratiebron.

Twee jaar geleden koos ik Sorgin als basis voor mijn Halloween-aperitief. Dit jaar kies ik voor de nieuwe variant, Sorgin Yellow Gin. In het Baskisch betekent Sorgin ‘Sorcerer’… dus ‘heks’ of ‘tovenaar’, waardoor ook deze nieuwe variant toch ook nog steeds perfect past bij deze ‘Trick or Treat’ feestdag. De afbeelding van de heks op de fles maakt het helemaal af 😉

Sorgin is een distillaat op basis van Sauvignon Blanc druiven. De gebruikte botanicals zijn jeneverbes, pompelmoesschillen, limoen, citroen, violet, brem en zwarte bessen. In tegenstelling tot de originele Sorgin werd deze nieuwe variant ook nog eens zes maanden gerijpt op Sauvignon blanc vaten. Door de invloed van de wijnvaten krijgen we iets meer kruidigheid en vanilletoetsen.

Het resultaat is een smaakvolle gerijpte spirit die niet alleen lekker is met een neutrale tonic, maar die zich ook perfect leent tot een kruidige Old Fashioned. Als zoet element gebruik ik Hysop likeur, gemaakt van een plant die bekend staat om zijn geneeskrachtige etherische olie. Een geneeskrachtige olie vond ik echt wel passen bij een heksendrankje 😉

Yellow Old Fashioned

Ingrediënten
5 cl Sorgin Yellow Gin
2 cl Aurian Hyssop liqueur
2 dashes Angostura bitters

Bereiding
Alles samenvoegen in een mengbeker met veel ijs. Krachtig roeren gedurende 15 seconden. Strainen in een tumblerglas met een groot helder ijsblok. De gouden gloed van deze gin zorgt voor een schitterende en luxueuze uitstraling. Versiering is overbodig.
Wisten jullie trouwens al dat morgen de Old Fashioned Week start ? Van 1 tot 10 November zal je op deze blog hoofdzakelijk lekkere Old Fashioned cocktails aantreffen 😉
 Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. While some items might have been gifted by the producer or distributor, these are in no way paid promotions or recommendations.

Midi-Siësta met het Classic Red aperitief van Jules Delaere

 

Dit artikel is bijzonder. Niet alleen omdat het gaat over een nieuw Belgisch product, maar de aankondiging van dit artikel op Instagram zal tevens mijn 1000ste Instagram-post zijn voor Double Strainger. Met dank aan alle volgers die mij blijven stimuleren om dit leuke verhaal verder te zetten.

Jules Delaere is pas 23, maar zeker niet aan zijn proefstuk toe. Een drietal jaar geleden kwam ik hem voor het eerst tegen op een drankenbeurs, toen hij met redelijk succes zijn eigen Mister Y. Gin op de markt bracht. De reden waarom ik hem nu opnieuw ontmoet is een gloednieuw product, wat je niet zo dadelijk met iets anders kan vergelijken. Het duurde ongeveer een jaar om dit aperitiefdrankje helemaal op punt te stellen.

Midi Apéritifs Classic Red is zoals de naam al aangeeft een aperitiefdrankje. Een tegelijk bitter en fruitig drankje wat je kan drinken met ijs, met een mixdrankje of als ingrediënt in een cocktail.

Als ik kijk naar andere drankjes in deze stijl dan houdt deze fles zowat het midden tussen een vermouth en een amaro. De gebruikte botanicals leunen eerder in de richting van een amaro, maar de basis is een versterkte Syrah Rosé wijn uit de Languedoc in het zuiden van Frankrijk, wat dan weer eerder doet denken aan een vermouth.

Bijzonder is dat de botanicals zijn toegevoegd als aparte distillaten, niet uit de traditionele stookketel maar als vacuüm-distillaten uit een high-tech rotavap-toestel. Het grote verschil is dat bij een rotavap alle dampen in het toestel blijven waardoor er geen enkele smaak of aroma verloren gaat. Jules ging met de rotavap of rotatiefilmverdamper aan de slag in het foodlaboratorium Proef van Maxime Willems. Deze “Professor Barabas van Schellebelle” kennen we o.a. van toen hij Ran Van Ongevalle assisteerde met zijn winnende Bacardi-cocktail.

Er werden maar liefst tien botanical-distillaten gebruikt, waarvan er slechts zes bekend worden gemaakt : verse cassis (wat ook invloed heeft op de kleur), bergamot, rozemarijn, venkelzaad, artisjok en alsem. De laatste twee zijn bittere elementen. Jules verklapte dat er in totaal vijf bittere elementen gebruikt worden.

Het leuke aan dit licht-bittere aperitiefdrankje is dat het niet echt trendgevoelig is. Dit is een puur en authentiek product wat je eerder verwacht in een artisanale beperkte oplage bij een gepassioneerde kleine producent in het zuiden van Spanje of Italië. Je verwacht absoluut niet dat een jonge Kortrijkse kerel dit product op de Belgische markt zet, in een hippe versie die geproduceerd wordt met de nieuwste high-tech toestellen. Het is de bedoeling dat er nog meer aperitieven komen in deze reeks, maar met dit eerste product is Jules er toch al in geslaagd om een stukje van het zonnige zuiden voor ons te bottelen 😉

Wil je mixen met tonic of bruiswater, gebruik dan één deel van dit drankje met twee delen mixdrank. Het leent zich ook uitstekend voor een Spritz, in dat geval één deel bruiswater, twee delen Midi en drie delen prosecco. Om de smaak echt te leren kennen mixen we eerst en vooral met een neutrale tonic. Wat ons het meest opvalt is het aroma van alsem en citrus. Dat inspireert alvast de richting waarin ik wil gaan voor een lekkere cocktail.

Het zou een vrij eenvoudige keuze zijn om voor een Negroni-achtige drink te gaan met Midi Aperitif, rode vermouth en een stevige spirit naar keuze. Maar vermits die kruidigheid zo duidelijk aanwezig is gooi ik het over een andere boeg. De citrus gaan we versterken met een sour en als basis kiezen we voor Tequila.

Midi-Siësta

Ingrediënten
4 cl Tequila Silver
3 cl Midi Apéritif
3 cl vers limoensap
2 cl honingsiroop
2 dashes Angostura Orange bitters

Bereiding
Alle ingrediënten samenvoegen in een shaker met ijs. Krachtig shaken gedurende 15 seconden. Dubbel zeven in een mooi coupeglas. Versiering niet strikt noodzakelijk, maar als je toch iets wil ga dan voor citrus.

Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. While some items might have been gifted by the producer or distributor, these are in no way paid promotions or recommendations.

Port Charlotte MP8 Live Tasting

 

Waarschuwing : Dit is mogelijk met zekerheid het meest geeky artikel wat ik ooit schreef op deze blog. Ik maakte een overzicht van interessante weetjes en achtergrondinformatie, opgetekend tijdens de MP8 Live Tasting.

Vrijdag de dertiende hoeft niet altijd een negatieve bijklank te hebben. Op 13 september vond namelijk een online whiskytasting plaats van Bruichladdich. Een geselecteerd proefpubliek kreeg vooraf enkele samples thuisbezorgd en op de dag zelf was er een interactieve ‘live broadcast’ van anderhalf uur met heel veel uitleg. Hierbij was een mogelijkheid voorzien om vragen te stellen via Twitter. Een beperkt aantal proefkits werden via de website te koop aangeboden voor de echte liefhebbers, zodat ze ook volwaardig konden deelnemen aan de tasting. Helaas had ik op het moment van de live stream andere verplichtingen, maar ik mocht aan de slag met de video-opnames van de tasting en drie Port Charlotte 200 ml single cask samples. De bijbehorende uitleg kreeg ik dus ‘uitgesteld’ van Head Distiller Adam Hannett en Communications Manager Christy McFarlane.

Best interessant dat ik deze samples kon proeven, niet lang na mijn deelname aan de blending workshop van Wemyss Malts. Dit zijn immers opnieuw samples rechtstreeks uit geselecteerde vaten, zonder enige verdunning. Deze vaten worden gebruikt om de uiteindelijke blends te maken die later in de winkels terecht komen.

• Cask #1860
  Barley type : Oxbridge/Publican
  Distilled : 01/06/2011
  Cask type : 1st Fill Bourbon
  Warehouse : 14-128
  Bottled : 2018 – Aged 6 years
  61,4% vol.
• Cask #3403
  Barley type : Optic
  Distilled : 25/11/2008
  Cask type : 1st Fill Bourbon
  Warehouse : 13-16A (op de bodem van het warehouse)
  Bottled : 2018 – Aged 9 years
  61,4% vol.
• Cask #3582
  Barley type : Oxbridge
  Distilled : 01/12/2008
  Cask type : 2nd Fill Rivesaltes
  Warehouse : 6-L17
  Bottled : 2018 – Aged 9 years
  62,6% vol.

In deze tasting kunnen we duidelijk de verschillen proeven tussen de verschillende vattypes. De standaard botteling ‘Port Charlotte 10y’ bevat een blend met 65% nieuwe bourbonvaten, 10% second fill bourbonvaten om de spirit meer te laten doorsmaken en 25% second fill wijnvaten.

 

We proeven ons eerste glas met een sample van vat #1860.

 

Alle granen voor deze whisky zijn geoogst op Islay. De helft van de volledige whiskyproductie van Bruichladdich gebeurt vandaag reeds met graan geteeld op Islay. Dit is nog een vrij jonge whisky, maar ideaal om te bestuderen hoe hij evolueert. Deze sample is op vatsterkte, dus je moet eerst even wennen aan de stevige alcohol in de neus voordat je de andere elementen kan beginnen waarnemen. De turf is niet te dominant in het aroma. Je ruikt zelfs duidelijk perzik en honing. In de mond proef je uiteraard ook allereerst het stevige alcoholgehalte, maar de smaak blijft vrij zacht.

 

 

Adam vertelde ook honderduit over de gebruikte graansoorten voor de verschillende samples. Het is een mythe dat enkel de vaten de uiteindelijke smaak bepalen, elk onderdeel is belangrijk en draagt bij tot het resultaat. Terroir en traceerbaarheid zijn vaak een lastig onderwerp, maar Bruichladdich probeert toch echt te benadrukken hoe ze meer willen doen dan wat strikt noodzakelijk is. “Mash, ferment and distill on Islay” is het enige wat echt verplicht is om een whisky een Islay whisky te mogen noemen. Zij kiezen ervoor om ook zoveel mogelijk graan te gebruiken afkomstig van Islay en o.a. ook te bottelen en te rijpen op Islay. Een lastige keuze, want het blijft uiteraard een eiland en je moet alles in twee richtingen transporteren. Het is goedkoper om een tank whisky te transporteren naar een bottelaar op het vasteland, dan eerst lege flessen naar het eiland te brengen en ze daarna terug vol naar het vasteland te transporteren. Uiteraard creëren ze hierdoor ook lokale werkgelegenheid, waardoor ze ook iets teruggeven aan Islay. Wat Bruichladdich momenteel nog niet heeft op Islay is een eigen moutvloer, maar ook dat willen ze binnen de vijf jaar realiseren. Momenteel wordt het graan nog steeds gemout in Inverness met een mix van turf uit de Highlands.

 

Tijdens het proeven van vat #3403 kregen we nog wat extra uitleg over ‘single farm barley’ waarmee ze de traceerbaarheid van de grondstoffen nog verder willen vergroten.

In deze tweede whisky ruiken we ook fruit, florale toetsen, graan, karamel en munt. Ook hier is de turf zeker niet alles overheersend. In de mond mout, perzik, fruit, siroop, havermout. Karamel en vanille in de achtergrond.

 

De Bourbon vaten zijn afkomstig van een grote verdeler in Speyside. De vaten zijn dus niet allemaal van dezelfde Amerikaanse stokerij afkomstig, wat het interessanter maakt omdat de vaten op een verschillende manier en diepte gebrand zijn en verschillende bourbons hebben bevat. De bedoeling van blenden is om jaar na jaar een gelijkaardige whisky te maken, maar door de verschillen in graan en vaten heb je toch steeds een net iets ander resultaat, waardoor je af en toe ook speciale bottelingen op de markt kan brengen. Momenteel lopen er ook experimenten met een mix van mout en (ongemoute) rogge.

 

De Port Charlotte en Octomore bottelingen bevatten ‘heavily peated’ whisky. De graad daarvan wordt uitgedrukt in ppm (=Fenol parts per million). Wat veel mensen mogelijk niet weten is dat dit wordt gemeten in de mout en niet in de whisky. Meestal wordt er tegen een vrij hoge ppm graad gemout, daarna wordt er gemixt met lichtere mout om tot het gewenste niveau te komen.

 

Als laatste proeven we vat #3582. Franse eik i.p.v. Amerikaanse eik. Deze vaten komen uit het zuiden van Frankrijk waar er versterkte wijnen worden in geproduceerd. In de neus eerst heel veel alcohol, daarna gembercake (komt door het zwaarder gebrande vat), jodium, kersentaart, donker fruit. In de mond veel droger, eerst de hitte van de alcohol en dan komt het fruit. Daarna de rook van de turf, een bittere afdronk en tenslotte aardesmaken.

 

Wanneer we nu een beetje whisky van vat #3403 toevoegen aan de whisky #3582, proef je dat de combinatie veel meer fruitigheid oplevert. We proeven hiermee stukje van de effectieve blend van de Port Charlotte 2008.

 

Met dank aan Nick Baeyens en Bruichladdich voor de kans om deel te nemen aan deze tasting.

 

Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. While some items might have been gifted by the producer or distributor, these are in no way paid promotions or recommendations.

S72 Gin by Stefan Everts

 

Wanneer een bekende Vlaming een eigen gin op de markt brengt is dat zeker geen garantie op een goed product. Meestal is er meer aandacht besteed aan de marketing dan aan het product op zich. De bekende medemens is vaak niet eens betrokken geweest bij de creatie van het product. Om die reden ben ik steeds voorzichtig wanneer ik zo’n gin mag proeven. Wanneer men me contacteerde voor de test van deze gin, kreeg ik bovendien te horen dat het zou gaan om een zoete/florale gin, wat niet bepaald mijn persoonlijke smaak is. Maar het verhaal wat ik erbij te horen kreeg deed me deze keer toch ontzettend veel zin krijgen om ermee aan de slag te gaan.

Enkele weken geleden kreeg ik een berichtje doorgestuurd via sociale media, tienvoudig wereldkampioen in de motorcross Stefan Everts wou eens langskomen met zijn zelf ontworpen gin. Wat ik toen nog niet wist is dat Stefan Everts echt wel een zeer grote gin-liefhebber is. Hij heeft een ruime verzameling flessen die zich al door zijn huis heeft verspreid. En hij stond erop om zelf samen met de Master Distiller van Stokerij Massy in de potten te roeren en hoogstpersoonlijk de smaak van zijn gin te bepalen. Een proces wat meerdere maanden heeft geduurd tot Stefan echt helemaal tevreden was. Stefan creëerde een gin die echt 100% zijn persoonlijke smaak is. Dat verdient in ieder geval respect, dus ik nam uitgebreid de tijd voor een grondige test.

S72 Gin werd bedacht in 2017, oorspronkelijk met het idee om het alleen als relatiegeschenk te gebruiken. Maar nadat Stefan ernstig ziek werd en alle andere activiteiten on hold werden gezet, ging deze uit de hand gelopen hobby een eigen leven leiden. De naam S72 slaat op zijn voornaam en geboortejaar, maar 72 was de laatste jaren ook vaak zijn racenummer. Het kroontje refereert naar een bekroning voor zijn carrière en zijn 10 wereldtitels.

Stefan was dus zeker niet tevreden met een doorsnee gin, maar wou zijn eigen accent erin steken. Dat accent zit ‘m vooral in twee speciale botanicals : Violet en Chinese thee. De overige botanicals zijn de obligate jeneverbes, lijsterbes, koriander, verse limoen, gember, heidebloem en vlierbloesem.

Hij zegt zelf dat de gin eerder zoet en floraal is, maar ik vind dat zoete nogal best meevallen. In het aroma overheerst ontegensprekelijk de violet en een beetje citrus. De smaak is echter zeer gebalanceerd en doet door het zweemzoete aroma ook onmiddellijk een beetje denken aan de zeer populaire ‘Lazy Red Cheeks’ cocktail, bedacht door Ben Belmans en Manuel Wouters.

Zowel ikzelf als mijn wederhelft zijn geen fans van zoete gin, maar tijdens het proeven keken we elkaar aan met een blik van “Hey, dit is echt wel heel lekker”. Absoluut niet te zoet, het violetaroma is heel uitdrukkelijk aanwezig, maar zit er naar mijn gevoel echt knal op. Wie dit geproefd heeft vraagt met grote waarschijnlijkheid nog een tweede glas. En dat is tenslotte toch de enige echte maatstaf voor een geslaagde cocktail of longdrink.

Stefan adviseert voor een Gin & tonic de Mediterranean tonic van Fever-Tree. Omdat de gin mij toch wel een beetje deed denken aan Spaanse gins koos ik voor de tonic van Le Tribute. Die past perfect bij deze stijl van gin en is wat neutraler waardoor ik de smaak van de gin zelf beter kon proeven.

Natuurlijk wou ik ook proberen om er een lekkere cocktail mee te maken, dat werd uiteindelijk een zuiderse variatie op de Bijou. Leek me wel leuk aangezien ik Ben reeds vermelde in deze tekst, hij is mede-eigenaar van cocktailbar BelRoy’s Bijou 😉

De Bijou werd bedacht door Harry Johnson rond 1890. Het recept met drie even delen gin, vermouth en Chartreuse kruidenlikeur stond beschreven in zijn ‘New and Improved Bartender Manual’ (1900). De naam slaat op de kleuren van de drie ingrediënten : Gin heeft de kleur van diamant, vermouth heeft de kleur van een robijn en de lichtgroene Chartreuse heeft de kleur van een smaragd. Deze cocktail bleef populair tot aan het einde van de drooglegging, maar werd in de jaren ’80 terug opgepikt. Dat was ook het ogenblik dat het recept werd aangepast. Intussen had de vereiste kruidenlikeur immers een hoger alcoholpercentage gekregen waardoor het oorspronkelijke recept niet meer zou kloppen. Wij maken een zuiderse Bijou met een violet kantje 😉
 
P.S. Stefan maakte ook een eigen vodka met hetzelfde smaakprofiel, die testen we bij een volgende gelegenheid.

Bijou-tiful

Ingrediënten
35 ml S72 Gin by Stefan Everts
35 ml Forest Vermouth Red
25 ml Aurian Genepi kruidenlikeur
2 dashes Orange bitters

Bereiding
Alle ingrediënten samenvoegen in een mengbeker met veel ijs. Goed roeren gedurende 15 tot 20 seconden. De kruidenlikeur is ook 40° dus een klein beetje verwatering kan geen kwaad. Versiering is niet strikt noodzakelijk, maar een gedroogd schijfje citrus mag.

S72 Gin by Stefan Everts is te koop via zijn webshop, maar ook in de shops van Prik & Tik, Van Zon en de winkels aangesloten bij aankoopgroepering Districo.

Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. While some items might have been gifted by the producer or distributor, these are in no way paid promotions or recommendations.

Wemyss Whisky Blending Workshop

 

Elke whisky is een blend tenzij het gaat om een single cask. Maar je hebt natuurlijk meerdere soorten blends. Een fles single malt is een blend van meerdere vaten maltwhisky uit één stokerij. Een fles blended malt zal enkel maltwhisky bevatten, maar mogelijk van meerdere stokerijen (vb. Monkey Shoulder is een blend van drie verschillende single malts). Een fles “blended whisky” kan en mag letterlijk alle soorten whisky bevatten, van verschillende graansoorten en van meerdere stokerijen.

Om een open deur in te trappen : Is een blended whisky minderwaardig aan een fles single malt? Dat hoeft absoluut niet het geval te zijn. In elke soort heb je goedkopere flessen die wat minder van kwaliteit zijn, maar ook iets duurdere flessen die best zeer mooie whisky bevatten. Als klassiek voorbeeld neem ik graag de overbekende blends van Johnnie Walker, hun goedkope Red Label kan je ook echt niet vergelijken met een duurdere Black Label of een veel duurdere Blue Label.

Onlangs werd ik uitgenodigd in wat volgens mij de grootste whiskyshop van ons land is, Tasttoe in Boortmeerbeek, voor een heuse whisky blending workshop met William Wemyss, oprichter en eigenaar van Wemyss Malts en de gloednieuwe Lowlands stokerij Kingsbarns. Als binnenkomer mochten we dan ook eerst en vooral proeven van de allereerste Kingsbarns botteling ‘Dream to Dram’. Een nog jonge, maar fruitige en eigenlijk best wel lekkere whisky.

Maar we gingen het hebben over blenden. De ‘spirits act’ wetgeving van 1860 liet toe om graan whisky en malt whisky te blenden en was de start van een nieuw tijdperk voor Schotse whisky. Voordien was het immers verboden om verschillende whisky’s met elkaar te vermengen. De techniek van het blenden is er gekomen om een betere consistentie te creëren. Om ervoor te zorgen dat jaar na jaar een bepaalde botteling steeds min of meer hetzelfde zou smaken. Hoe meer whiskycomponenten er in de batch zitten, hoe eenvoudiger het is om te corrigeren wanneer vb. één van de malts tijdens een bepaald jaar teveel zou afwijken van zijn typische smaak.

Wemyss Malts wou met zijn blends een probleem oplossen. Er zijn immers heel wat soorten whisky en als je zelf geen whisky liefhebber bent kan het best lastig zijn om voor iemand anders een fles whisky als geschenk te kopen. Enkel echte doorwinterde whiskyliefhebbers weten ongeveer wat ze kunnen verwachten wanneer ze een bepaald merk aanschaffen. Wemyss Malts creëerde drie verschillende blends voor zijn ‘Core Range’, die elk een zeer duidelijk smaakprofiel hebben, waardoor ze het leven van de kadootjes-koper een stuk gemakkelijker maken :

• The Hive : Een zoete whisky (46° / 54,5°)
• Spice King : Een kruidige whisky (46° / 56°)
• Peat Chimney : Een rokerige whisky met veel turf (46° / 57°)

We mochten deze drie varianten proeven, telkens in twee variaties. Eerst de normale ‘Core Range’ versie op 46°, daarna een ‘Batch Strenght’ op een hoger alcoholniveau.

Tijdens deze avond ging William proberen om ter plaatse de Spice King opnieuw samen te stellen aan de hand van alle verschillende whiskycomponenten die er normaal inzitten.

 

Elke component mocht ook apart geproefd worden, zodat we konden inschatten wat de component zou bijdragen aan het geheel. Tot onze verbazing lukte het experiment vrij goed en het eindresultaat was inderdaad zeer gelijkaardig aan de originele botteling.

 

Een blend bestaat grotendeels uit drie groepen whiskycomponenten :

• Base malts
• Support malts
• Een signature malt

Het zijn de support malts die het meest bepalend zijn voor het type whisky. In dit geval waren er twee support malts : 50% Islay whisky en 50% Highland whisky. Een goede mix van turf en kruidigheid.

 

Om de kruidigheid nog een extra zetje te geven is de signature malt in deze mix afkomstig van Talisker. Een handig trucje wat trouwens ook door o.a. Johnnie Walker wordt gebruikt. Talisker is letterlijk het kruidenpotje in heel wat blends 😉

 

Tijdens deze workshop werd er niet gepraat over cocktails, maar vooraf had ik wel een gesprek met William hierover. Wanneer je kiest voor typische spirit forward whisky-cocktails zoals een Manhattan of Old Fashioned, zijn de drie blends van Wemyss eigenlijk heel interessant om te gebruiken. Vraag je klant of hij een voorkeur heeft voor zoet, kruidig of turf… en je weet als bartender onmiddellijk welke fles je moet gebruiken. Succes verzekerd !

 

Met dank aan Wemyss Malts en distributeur The Nectar voor de uitnodiging.

 

Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. While some items might have been gifted by the producer or distributor, these are in no way paid promotions or recommendations.

Op zoek naar de beste koffie voor mijn 'After Dinner' cocktail (+GIVE-AWAY)

 

Laat het ons eens hebben over koffiecocktails. Cocktails met koffie als ingrediënt. Uiteraard zal de koffie in zulke cocktails meestal zorgen voor het bittere element, of het bitterzoete stuk van de cocktail versterken. Koffiecocktails worden gemaakt met koffielikeur, verse espresso of cold brew koffie.

Wanneer je kiest voor koffielikeur zijn er ook nog heel wat mogelijkheden. Elke koffielikeur is immers verschillend. Vandaag wil ik het echter hebben over koffiecocktails op basis van verse espresso. Een sterke smaakvolle koffie die het juiste aroma en smaakelement zal bijdragen aan je cocktail.

Zelfs als we ons beperken tot één specifieke cocktail met verse koffie als ingrediënt stellen we toch nog steeds stevige smaakverschillen vast wanneer we deze cocktail zelf maken of gaan proeven in diverse cocktailbars. Soms is de smaak echt veel te bitter. De koffie moet in eerste instantie een koffiesmaak toevoegen, niet ervoor zorgen dat de cocktail veel te bitter wordt.

Om me wat meer in deze materie te verdiepen nam ik deel aan een ‘Advanced Barista’ workshop van Caffènation Antwerpen in samenwerking met de bekende waterfilterproducent Brita. Met een ‘open mind’ reed ik naar het PAKT in het Antwerpse ‘groen kwartier’.

Rob Berghmans, de oprichter van Caffènation, nam ons mee in zijn verhaal, waarin hij blijft streven naar de allerbeste koffie ter wereld. Caffènation is niet alleen een bekende koffiebar met meerdere vestigingen, maar dit bedrijf heeft ook een eigen koffiebranderij. Door het traject van boon tot kopje koffie in eigen handen te houden staat Rob garant voor de kwaliteit van elk kopje koffie. Voor de praktische kant tijdens de workshop kreeg hij assistentie van barista Alex Bos.

Tijdens het eerste gedeelte van de workshop kregen we zeer veel uitleg over de origine van de koffiebonen. Koffie wordt ontgonnen in een brede gordel rondom de evenaar. Koffieplanten kunnen absoluut niet tegen vorst, dus komt het gros van de koffie die wij drinken uit landen in Zuid-Amerika en midden Afrika. Ook Vietnam heeft heel wat plantages. Tijdens deze workshop zouden we ons focussen op echte origine-koffies, dus geen blends.

Het eerste actieve gedeelte was een cupping session. In kommetjes worden verschillende gemalen koffies gemengd met warm water zodat er een zeer eenvoudige en natuurlijke koffie ontstaat. Na enkele minuten wordt het residu eraf gehaald en kunnen we met een lepel proeven. We proeven eerst een middelmatig gebrande Brazil IAN Fazenza Bota Fora, daarna een Kenya Nyeri Kiangundu AA die lichter gebrand is en duidelijk ook meer zuren heeft. Ter vergelijking volgt nog een klassieke koffie die net iets te ver gebrand is en als laatste een doorsnee supermarkt koffie. De verschillen zijn op zijn zachtst gezegd opvallend. Mijn persoonlijke favoriet was duidelijk de Braziliaanse koffie, maar het merendeel van de aanwezigen koos voor de Keniaanse koffie. ‘Old Fashioned’ slaat in mijn geval dus niet alleen op mijn favoriete cocktail 😉

Daarna volgde voor mij het meest interessante gedeelte van deze workshop, een deconstructie van een correct gemaakte espresso. Tijdens de totale extractietijd van exact 45 seconden wisselde onze barista meermaals de kopjes en deze werden op een rijtje gezet om te proeven. Telkens kwam overduidelijk één enkele smaak naar boven :

• Kopje 1 - 0 tot 15 seconden : Een heel erg zure crema
• Kopje 2 - 15 tot 25 seconden : Zoet
• Kopje 3 - 25 tot 35 seconden : Umami
• Kopje 4 - 35 tot 45 seconden : Bitter

Het smaakverschil tussen deze 4 kopjes is ronduit verbluffend. Wanneer je dus een espresso te lang laat doorlopen zal de bittere smaak onvermijdelijk sterk overheersen. Een correct kopje espresso is een perfecte blend van deze vier smaken. Dit was voor mij alleszins een echte eye opener.

 

Hierna kregen we ook nog een korte demonstratie van Latte Art en werd er even aandacht gegeven aan alternatieven voor melk op basis van vb. soya, haver of amandel.

Maar uiteraard moesten we het ook nog hebben over het zeer belangrijke ingrediënt wat tot 98% van je kopje koffie uitmaakt : water !

 

Kalk is de meest belangrijke stoorzender voor een lekkere koffie. Je herkent het zelfs met het blote oog want er vormt zich een troebel kalklaagje bovenop je koffie. Koffie zonder kalk is veel zachter op de tong en de smaken zullen beter tot uiting komen. We nemen de proef op de som en proeven filterkoffie die gemaakt werd met leidingwater, rechtstreeks uit de kraan. We vergelijken die met exact dezelfde filterkoffie waarvan het water eerst is gefilterd met een Brita filterkan. Het verschil is overduidelijk. De smaken zijn veel duidelijker aanwezig en de bijna olieachtige kalkfilm op de koffie is er helemaal niet. De Brita filterkan is een budgetvriendelijke, snelle en uiterst eenvoudige manier om het water te filteren.

 

Als laatste test zetten we ook twee kopjes thee met een identieke hoeveelheid van dezelfde thee. Opnieuw eentje met leidingwater en eentje met water uit de Brita filterkan. Hier stonden alle aanwezigen echt met open mond naar te kijken, want zelfs de kleur van de thee was opvallend verschillend.

 

Overtuigend was deze workshop dus zeker en vast. Voor de koffie die ik gebruik in koffiecocktails gebruik ik alleen nog gefilterd water en ik kies zeer zorgvuldig de koffiebonen die ik ervoor wil gebruiken. Ik onthoud dat koffiebonen vooral niet te donker mogen gebrand zijn. Heel wat grote producenten branden hun koffiebonen te hard, omdat mooie donkerbruine bonen goed verkopen. De meest interessante smaken zijn dan echter ook door de schoorsteen van de koffiebranderij verdwenen. Ook koffie heeft dus blijkbaar een angels’ share 😉

 

De opgedane kennis brengen we natuurlijk in de praktijk met een lekkere koffiecocktail.

 

After Dinner BV

 

Ingrediënten

2,5 cl Espresso koffie, met correct gebrande kwaliteitskoffie en gefilterd water uit de Brita-kan

2,5 cl Bourbon

2,5 cl Campari

2,5 cl Punt e Mes Vermouth

 

Bereiding

In principe worden cocktails zonder fruitsappen meestal geroerd in een mengbeker. Wanneer je verse koffie als ingrediënt gebruikt werkt dat niet altijd even goed, maar het kan zeker wel. Ik kies in dit geval toch voor een shaker om tot een perfecte blend te komen. Krachtig shaken en strainen in een Old Fashioned glas met een groot ijsblok.

 

GIVE-AWAY !!! 

Ben jij ook gek op koffie en wil je zelf ook eens zo’n koffieworkshop meemaken ? Neem dan een kijkje op onze Facebook- of Instagram pagina’s, waar je een duoticket kan winnen voor een ‘Advanced Barista’ workshop die doorgaat bij Caffènation Antwerpen op vrijdag 17 januari.

 

Met dank aan Brita, Caffènation Antwerpen en PR Style voor de uitnodiging.

 

Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. This is a paid article.

Basil Smash NA

 

Wie deze blog al wat langer volgt weet dat ik geen groot liefhebber ben van mocktails op basis van alcoholvrije alternatieven voor spirits. De meeste daarvan smaken puur zelfs vrij vies en hebben heel wat bijsturing nodig om er effectief een lekker aperitiefje mee te maken. Tot op heden vond ik eigenlijk alleen The Bitter Note, een alternatief voor de klassieke Italiaanse amaro, een echt waardig alternatief als mocktail-ingrediënt.
En toen kwam Nona…

Nona June werd ontwikkeld door bio-ingenieur Charlotte Matthys en het was de bedoeling om een alcoholvrij alternatief te ontwikkelen voor gin. Nona is Latijn voor negen, het aantal botanicals die verwerkt worden in deze alcoholvrije spirit. Uiteraard zit daar ook de jeneverbes bij, die zorgt voor een typische geur en smaak die typerend is voor gin en jenever. De naam van hun eerste product ‘June’ slaat dan ook op de Jeneverbes (Juniper).

De negen kruiden worden allemaal gedistilleerd, niet met alcohol maar op basis van stoomdistillatie. De vluchtige componenten werden dus onttrokken aan de kruiden zonder dat er voor dit proces alcohol werd gebruikt. Wanneer je ruikt aan de fles zijn de citrustoetsen en jeneverbes overduidelijk aanwezig.

Kritisch en argwanend maakte ik eerst een non-alcoholische Gin & Tonic met deze Nona June. En tot mijn verbazing proefde ik echt een Gin & Tonic. Mijn wederhelft is zo mogelijk nog kritischer dan ikzelf wanneer het om deze soort van alcoholvrije producten gaat, maar ik kreeg van haar dezelfde opmerking. Het proeft echt zoals een gewone Gin & Tonic.

Uiteraard zit ook de invloed van de tonic voor een groot stuk mee in die smaak en geur beleving. Daarom wou ik het erop wagen om een andere typische gin-cocktail in een non-alcoholische versie te maken, waarbij normaal gezien de cocktail echt door de gin-basis wordt gedragen. En ook dat viel enorm mee.

Basil Smash NA

Ingrediënten
5 cl Nona June
3 cl vers limoensap
1,5 cl honingsiroop
Een achttal blaadjes basilicum

Bereiding
Alles samenvoegen in een shaker met veel ijs. Krachtig shaken. Dubbel zeven in een voorgekoeld coupeglas. Versier met een blaadje basilicum.

Disclaimer : All pictures and texts are copyrighted by Geert Conard and Esito Management & Communications unless stated otherwise in the article. While some items might have been gifted by the producer or distributor, these are in no way paid promotions or recommendations.