Maandagnamiddag was ik aanwezig in het prachtige Kasteel Den Brandt voor de eerste editie van de Vero Bartending cocktailwedstrijd van Amaro Montenegro. Deze keer niet als supporter of jurylid, maar als huisfotograaf van organisator Cinoco. Dit had natuurlijk als voordeel dat ik er letterlijk met mijn neus bovenop zat. Een schitterende, soms spannende en af en toe zelfs hilarische competitie tussen bartenders die zeker niet de minste waren. Ik zag hier meerdere deelnemers die eerder reeds andere vooraanstaande cocktailwedstrijden hadden gewonnen.
Tijdens de eerste ronde moesten alle deelnemers een eigen creatie voorstellen, uiteraard op basis van Amaro Montenegro. Daarna kregen ze voor de tweede ronde een ‘mystery box’ met een geheim ingrediënt, waarmee ze ter plekke op extreem korte tijd een nieuwe cocktail moesten verzinnen en klaarmaken. Hiertoe mochten ze nog enkele ingrediënten kiezen uit een kleine pop-up shop, maar uiteraard moest ook verplicht Amaro Montenegro gebruikt worden.
De ‘mystery box’ ingrediënten varieerden van Gentse Neuzekes, Lierse Vlaaikes, speculoos of zelfs zure hosties… tot Belgische bieren als Gueuze en Kriek.
De 22-jarige nieuwkomer Xander Dedroog heeft letterlijk de anciens ‘afgedroogd’ en mag binnenkort de Belgische kleuren vertegenwoordigen op de ‘Vero Bartender International Final’ in Bologna (Italië).
De winnaar van die finale krijgt vervolgens een ticket voor ‘Tales of the Cocktail’ in New Orleans (USA). Het erepodium :
Xander Dedroog (Barba Leuven) – Cocktail : La Barba Du Monte
Charlotte De Fevere (L’Apereau Blankenberge) – Cocktail : Monte Mescolare
Andres Claeys (Tapasbar Antwerpen) – Cocktail : Ciao Elena
Een album met mijn foto’s van dit evenement kan je vinden op de Facebook pagina van organisator Cinoco, inclusief cameo ;-)
Zaterdag brachten we een bezoek aan Lekker Klassiek, een festival met zoals de naam aangeeft klassieke muziek, geselecteerd door niemand minder dan Jef Neve. Naast de optredens is er een zeer ruim culinair dorp met lekkere gerechten van de bekende chefs van Njam TV. Zelf ben ik niet zo gek op Tomorrowland-toestanden, maar dit festival (wat trouwens eveneens doorgaat op dezelfde festivalweide) waar muziek en gastronomie evenwaardig worden geserveerd is echt helemaal iets voor mij en mijn wederhelft.
De hele dag door waren er optredens van o.a. een rietenkwintet, een koperensemble, een strijkorkest, … met als apotheose het schitterende slotconcert van het orkest La Passione gedirigeerd door Dirk Brossé. Tussendoor waren er ook kleinere optredens midden tussen de eettentjes. Ik zag onder andere een prachtig optreden van vioolspelende kinderen. Hoogtepunten waren voor mij persoonlijk zeker de optredens van Jef Neve en pianist Liebrecht Vanbeckevoort. Voor wat betreft de gerechtjes stonden alle gekende toppers van het populaire kookkanaal achter de potten :
De immer goedlachse Italiaanse chef Pepe Giacomazza, chocolatier Dominique Persoone, “Beste patissier ter wereld 2017” Roger Van Damme, Jan Buytaert (die ooit nog in onze eigen keuken heeft staan koken met de wederhelft !), Jan Tournier, Michaël Vrijmoed, Julie Baekeland, Quyên Tru, Johan Segers, Steffi Vertriest en Dagny Ros Asmundsdottir. Net naast het grote gebouw met al deze chefs stond er ook een grote Weber BBQ stand met de zeer sympathieke Jeroen De Pauw, bijgestaan door de bekende “Mijn Pop-up” BBQ-chefs Karel en Birger. De absolute culinaire topper voor mij persoonlijk was de ronduit heerlijke onglet op de BBQ van Jeroen De Pauw. Boterzachte en zeer smaakvolle stukjes rundsvlees, gecombineerd met gegrilde groentjes en toast met tomaat.
Maar uiteraard ging mijn aandacht als cocktailblogger vooral naar het aperitief. Manuel Wouters van de Antwerpse cocktailbar SIPS zorgde naar keuze voor een lekkere cocktail, mocktail of Gin & Tonic. De wederhelft koos de Gin & Tonic die absoluut zeer lekker was. Ik koos voor de cocktail, zeer smaakvol, maar net ietsje te zoet voor mijn persoonlijke smaak. Ik merk wel vaker dat cocktails tijdens grote evenementen iets te zoet zijn naar mijn smaak, maar wel perfect afgestemd zijn op de gemiddelde smaak van een groot publiek. Een klein scheutje tonic schuurde het zoete hoekje eraf. Manuel Wouters is één van de grootste cocktail-cateraars ter wereld en is dus zeer ervaren in het samenstellen van aperitiefjes voor grote evenementen. Ook tijdens dit festival viel het op hoe snel en bedreven de cocktails werden geserveerd.
The Crisp Mocktail Limoensap, komkommer, honingsiroop en orange bitters
The Crisp Cocktail Vodka, limoensap, komkommer, honingsiroop en orange bitters
Gin & Tonic Spring Gin Méditerranée, Fentimans tonic
Admiral Rodney is de ‘flagship-reeks’ van St-Lucia Rums. Dit zijn gerijpte en complexe rums waar je puur kan van genieten, maar die ook hun unieke eigenschappen laten uitblinken in lekkere rum-cocktails. De naam komt van de Engelse Admiraal Rodney die in 1782 de “lijn” doorbrak tijdens een zeeslag in de Caraïben met de Franse vloot. De vloot van Rodney had een basis op het eiland Saint Lucia. Een tijdje geleden hoorde ik dat er drie nieuwe bottelingen op komst waren en vanuit de Caraïbische stokerij kwamen er drie samples per koerier naar onze redactie. Drie variëteiten met een verschillend rijpingsprofiel, die toch nog best heel erg verschillend zijn. Deze rums rijpen in een warm klimaat wat het rijpingsproces sterk versneld. De namen van deze nieuwe reeks zijn overigens afkomstig van schepen die zich hebben onderscheiden tijdens die bewuste zeeslag. HMS Royal Oak : 7 tot 12 jaar oude rum. Aroma van pruimen, specerijen en chocolade. Je herkent duidelijk het typische aroma van een reep “moka-rum chocolade”. Complexe smaak met druiven en rozijnen. Karamel in de afdronk. HMS Formidable : 9 tot 12 jaar oude rum. Aroma van rozijnen en kruiden. Meer vanille dan de Royal Oak. Je proeft ook meer toast. De HMS Formidable was het vlaggenschip van de admiraal. HMS Princessa : 5 tot 9 jaar oude rum, wat het dus ook de jongste blend maakt uit deze driedelige reeks. Aroma van rozijnen en honing, maar veel minder uitgesproken dan de twee andere bottelingen. Ik vind deze rum persoonlijk ook iets vegetaler dan de twee andere. Er zit iets in de smaak wat ik niet dadelijk kan benoemen, maar wat me eigenlijk een beetje aan Cachaça deed denken.
Als extra smaaktest besloot ik om met deze drie variëteiten daiquiri’s te maken, maar telkens een beetje aangepast aan hun smaakprofiel. We houden het eenvoudig met een borreltje rum, wat citroensap en een siroop of likeur. Enkel het zoete element gaan we telkens aanpassen. Voor de HMS Royal Oak koos ik World’s End Falernum. Een rum-gebaseerde falernum-likeur die een kruidige toets toevoegt van amandelen, gember, kruidnagel en limoen. Wil je de extra alcohol vermijden dan vind je in de drankenhandel ook wel alcoholvrije falernum-siroop. Afhankelijk van je persoonlijke smaak kan je hier al dan niet nog een beetje suikersiroop aan toevoegen. Deze falernum-likeur is alleszins minder zoet dan een falernum-siroop. Voor de HMS Formidable koos ik Monin Caramel Syrup. Deze warme zoete toets bracht de cocktail perfect in balans. Voor de HMS Princessa tenslotte koos ik Orgeat. Deze zoete amandelsiroop die we vooral kennen van tiki-cocktails kon perfect de leemte invullen van de minder lange rijping. Orgeat kan je vinden in de drankenhandel van merken als Monin en Marie Brizard. Meer info over deze Admiral Rodney rums op http://admiralrodneyrum.com/
Waarom heeft Bruichladdich 100 mensen nodig om hetzelfde te doen wat andere Islay-stokerijen doen met pakweg 20 medewerkers ? Wellicht heeft het er iets mee te maken dat Bruichladdich de enige Islay stokerij is die alles van graantje tot verkoopbare fles in eigen huis afwerkt. 33% van hun granen worden reeds gekweekt op Islay, de rest komt uit Schotland. Het blijft een eiland en de resources zijn beperkt, maar de stokerij streeft ernaar om dit percentage nog op te drijven. Andere stokerijen laten meestal gemoute granen leveren, stoken de whisky en vervoeren deze na het rijpen in bulk naar hun partners op het vasteland die zorgen voor de botteling en verdere afhandeling. Bruichladdich heeft 3 reeksen whisky: Port Charlotte is de ‘Heavily Peated’ middenmoot uit het gamma van Bruichladdich. Aan de linkerkant zitten de lichtere en ‘unpeated’ Bruichladdich bottelingen, aan de rechterkant krijg je de mokerslag van de ‘Super Heavily Peated’ Octomore bottelingen. Daarnaast maken ze ook nog The Botanist Islay Dry Gin, en unieke gin waarvoor de botanicals nog steeds ‘in het wild’ worden geplukt. Port Charlotte is geen onbekende whisky voor ons, ook vorig jaar gingen we hiermee al aan de slag tijdens onze geschenkenreeks.
Vorige week kregen we de brand ambassador op bezoek die twee totaal nieuwe bottelingen kwam voorstellen. Het grootste verschil met de vorige versie is het “age-statement”. De vorige versie bevatte whisky van 7, 8 of 9 jaar oud… de nieuwe botteling is zeer duidelijk: minstens 10 jaar. Tegelijk kozen ze ook voor een nieuwe verpakking in strakkere donkere flessen. Misschien moderner, maar persoonlijk vond ik de vorige flessen zeker ook niet lelijk. Naast deze 10 jaar botteling verschijnt er ook een nieuwe “Islay Barley 2011 vintage” editie, die iets toegankelijker is. Enkel graan geoogst op Islay, dus een 100% Islay product. Uiteraard kon ik deze nieuwe bottelingen ook proeven :
Port Charlotte 10 : Zoals verwacht veel turf in de neus, maar toch ook fruitige toetsen. In de smaak zit zeker iets vegetaals, maar ook de typische deeg, vanille en granentoetsen. De finish is vegetaal en zilt.
In vergelijking met de vorige botteling van Port Charlotte vind ik deze een stuk “harder”, iets wat echte turf-liefhebbers zeker zullen appreciëren. Mijn persoonlijke favoriet van deze twee flessen is dan ook de “Islay Barley 2011”. Ietsje lichter, ietsje jonger, iets toegankelijker.
Met dank aan Nick Baeyens voor een heerlijke middag vol verhalen en tastings van Port Charlotte.
In deze reeks ga ik op zoek naar leuke “booze” adresjes over onze landsgrenzen. Soms moet ik echt zoeken achter leuke adresjes, maar soms ook niet. Luxemburg is de favoriete relaxplek voor ons gezin. Als we er eens enkele dagen tussenuit kunnen is het heel vaak richting Luxemburg om te genieten van lekker eten, lekkere wijn, shoppen en zalig uitrusten. Vorig jaar was ik jurylid voor de BeLux finale van de Beefeater cocktailwedstrijd. Als Luxemburgse finalist nam toen een bartender deel van Octans, een bekende cocktailbar in Luxemburg-stad. Meestal verblijven we in Luxemburg een flink stuk buiten de hoofdstad, maar tijdens mijn laatste bezoek was er toch de gelegenheid om eens wat langer in de stad te blijven rondhangen en eindelijk ook deze cocktailbar ook eens te bezoeken.
Buiten is er een klein terras in de winkelstraat, binnen een prachtige grote bar met mooie backbar. Wat een beetje “anders” is… aan de rechterzijde loopt de bar verder door in een ronde vorm, in ander materiaal en lijkt het door het aanwezige fruit meer op een moderne tikibar. Binnen is ook een ruime verbruikzaal. De prijzen liggen op het niveau van de betere zaken in België. Cocktails kosten gemiddeld iets van een 15 Euro. De wederhelft koos een klassieke French 75, ik koos voor rokerige Mezcal in de signature serve ‘Black Pearl’ (Mezcal, citrus cordial, pili-pili tinctuur, Hickory gerookt zeezout). Beide zeer geslaagd. Octans – A Spirited Bar, 15 Rue du Cure, 1368 Luxembourghttps://octans.business.site/
In deze reeks ga ik op zoek naar leuke “booze” adresjes over onze landsgrenzen. Met Winterberg als uitvalsbasis ging ik zoek naar een leuke cocktailbar. Dat lijkt heel wat eenvoudiger dan het in werkelijkheid is. Winterberg is immers een bekend wintersportgebied, waar je in elke straat meerdere bars hebt waar je terecht kan voor je après-ski. Maar wat met de kwaliteit in het glas ?
Nadat ik de lokale drankenkaarten al eens had bekeken, begreep ik dat mijn vriend Google toch wat dieper moest gaan graven. Van sommige cocktail-beschrijvingen kreeg ik al maagkrampen zonder dat ik iets gedronken had. Op een klein half uurtje rijden vond ik een “echte” cocktailbar : Geronimo. Cocktailbar en Restaurant Geronimo is eerst en vooral schitterend gelegen. Aan de rand van een stadje, tegenover een rivier en vlak langs de trappen met waterpartij, die leiden naar een hoger gelegen winkelstraat. Geronimo is een vrij grote zaak, met langs twee zijden ook een ruim terras. Ik liet me met veel plezier verleiden tot de suggestie van de week : De Florida Sling, een fruitige en verfrissende gin-cocktail. We proefden ter referentie ook een klassieke Caïpirinha. In plaats van je maag van streek te brengen met toch wel vrij bedenkelijke après-ski cocktails, beter enkele kilometers verder rijden naar Frankenberg voor een mooie cocktailkaart. En hier kennen ze trouwens ook “Happy Hour” van 17 tot 19 uur ;-)
Geronimo Restaurant & Cocktailbar, Auf der Nemphe 24, 35066 Frankenberg (Eder), Duitsland - www.geronimo-online.de
Meerdere keren per jaar bevind ik mij omwille van zakelijke of persoonlijke doeleinden buiten onze landsgrenzen. Ik probeer daar ook zoveel mogelijk gebruik van te maken om interessante adresjes te vinden voor deze blog. De afgelopen dagen was ik in Duitsland en Luxemburg en heb opnieuw enkele leuke tips verzameld die ik zal delen in deze nieuwe reeks Booze T(r)ips. Met de befaamde wintersport-hotspot Winterberg als uitvalsbasis ging ik op zoek naar een interessante alcoholstokerij om te bezoeken. Uit ervaring weet ik dat je zowel in Duitsland als Luxemburg heel veel kleine lokale producenten kan vinden. Sommige daarvan hebben enkel een oude houtgestookte ketel in een hoekje van hun garage staan en zijn misschien niet echt een omweg waard. Ik zocht naar een grotere stokerij die een artikel op deze blog meer dan waard was.
Sauerlander Edelbrennerei is zo’n grotere producent die een mooi gamma heeft van “Edelbrand”, wat eigenlijk schnaps of eau-de-vie is op basis van fruit, maar daarnaast produceren ze ook likeuren, gin en whisky. De whisky is ook verkrijgbaar als ongerijpte spirit.
In de mooie productiehal staan twee installaties, de oudste stookketel is voor de edelbrand, de grotere en nieuwere stookketel wordt alleen gebruikt voor whisky. De gin wordt momenteel nog elders gestookt, volgens hen omdat het hun stookketels te hard vervuild. Die uitleg had ik alleszins nog niet eerder gehoord. De geschiedenis van deze producent start eigenlijk als een leuke grap. Twee gezinnen waren samen op vakantie in Oostenrijk en bezochten er een lokale schnaps-producent. Na heel wat glaasjes en heel wat hoofdpijn besloten ze halfdronken om zelf alcohol te gaan stoken omdat ze rotsvast overtuigd waren dat ze dit veel beter konden. Er werd gestart met een eerste stookketel in een garage. Het werd een groot succes en vandaag zijn ze ondergebracht in een zeer ruime voormalige houtzagerij. Hier beschikken ze naast de productiehal ook over voldoende opslagruimte, aparte degustatieruimtes en een mooie shop.
Hun gedrevenheid en streven naar perfectie is echt opvallend. De labels op de flessen zijn niet gemaakt van papier, maar van flinterdun hout of stof. De vaten worden gerecycleerd als praktische gebruiksvoorwerpen, die tevens in de shop worden verkocht. Je kijkt echt je ogen uit naar zoveel vakmanschap. Uiteraard bevinden we ons hier in een regio die bekend is voor zijn houtnijverheid. Ik proefde de gin en de “Thousand Mountains” whisky. Deze laatste heeft al een aantal medailles gewonnen. De gin was zonder meer erg lekker. De whisky, amper 3 jaar gerijpt, had toch veel vanille. Zelfs voor deze korte rijpingstijd werken ze al met meerdere vaten. Ze gebruiken zowel ex-bourbonvaten uit Kentucky als ex-rode wijnvaten uit Frankrijk en Italië. Maar zoals de Master Distiller zelf aangaf is het hier ook vooral de vorm van de stookketel die bepalend is voor de smaak. Een bezoekje aan deze stokerij kan ik zeker aanbevelen. Beslist een omweg waard op weg naar je skivakantie binnenkort. Ze organiseren ook meerdere rondleidingen, tastings en masterclasses. Meer info hierover kan je terugvinden op hun website. Sauerlander Edelbrennerei, In der Günne 22, 59602 Kallenhardt (Rüthen), Duitsland. www.sauerlander-edelbrennerei.de
Wie mij persoonlijk kent weet dat ik uiterst zelden bier drink. Ik denk zelfs niet dat ik per jaar aan 5 glazen zal komen. Toch heb ik altijd veel bewondering gehad voor de makers van lambiek-bieren. Gueuze en fruitbieren (vb. Kriek) die hierop gebaseerd zijn lijken eigenlijk in de verste verte niet op andere bieren. Ik was dan ook bijzonder aangenaam verrast toen ik in het voorjaar op een grote drankenbeurs cocktails mocht proeven waarin deze biersoorten verwerkt waren. De recepten waren van de zeer deskundige hand van Jef Berben. Uiteraard nodigt dit ook uit tot experimenteren, waarbij ik me wil houden aan de verhoudingen die Jef ook gebruikte. Onderstaande combinatie van whisky (rum-cask !) en kriek was alvast zeer geslaagd. Cherry Walker
Bereiding Voeg whisky, limoensap en suikersiroop samen in een groot wijnglas met ijsblokjes. Roer even om deze ingrediënten te mengen. Vul aan met het kriekbier en roer nog even heel kort. Versier met een muntblaadje.
Het erepodium : 
