Vandaag is het de verjaardag van de Schotse dichter Robert Burns (1759-1796). Op heel wat plaatsen in Schotland, maar ook ver daarbuiten vieren we vanavond Burns Night, al dan niet met een traditioneel Burns Dinner. Op zo’n diner vloeit de whisky rijkelijk, klinkt er muziek uit de doedelzak en citeert men het gedicht “Address to a Haggis” tijdens het ritueel aansnijden van de Haggis, het nationale gerecht van Schotland bestaande uit een schapenmaag, gevuld met vlees van ingewanden en geserveerd met aardappelpuree en koolraap. Tegenwoordig gebruikt men meestal geen maag meer maar hetzelfde soort darm wat voor worsten wordt gebruikt. Het klinkt veel slechter dan het in werkelijkheid is. Stel je voor dat je zwarte pensen moet beschrijven aan iemand die deze worsten niet kent, dan zou dat waarschijnlijk even wansmakelijk klinken terwijl we allemaal weten dat dit toch zeer lekker is. Alleszins een schitterend moment om nog eens een nieuwe fles Schotse whisky te openen en te genieten van de aroma’s die ons meenemen naar het hart van Speyside, Dufftown. In de reeks ‘The Singleton of Dufftown’ verschenen meerdere bottelingen waaronder ook een ‘18y old’ en een ‘Tailfire’ gerijpt op Europese eiken vaten. Wij proeven ‘The Singleton SpeyCascade’, een zachte whisky van 40% alcohol met hele zuivere en frisse toetsen. Het is een single malt whisky met een mix van Europese sherryvaten en Amerikaanse bourbonvaten. Een whisky om puur van te genieten, desgewenst met een grote ijsbal.
Aroma’s van rood fruit, appeltaart en granen. Je ruikt ook een houttoets van de rijping. In de mond vrij zoet, heel fruitig en opnieuw een duidelijk hint van warme appel. Een lange zachte afdronk met kruiden, marsepein en chocolade.
Serveer je straks warme appeltaart of apfelstrudel als dessert, zet er dan gerust een klein borreltje van deze whisky bij om het helemaal af te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten