Aberlour Origins - Back to basics

Gisteren waren we te gast op Aberlour Origins, een onthaastingsevent van het gekende whiskymerk met als thema ‘Back to basics’: slow cooking met hout, vuur en kolen.

We werden ontvangen in de ‘secret garden’ van wijlen Kaat Tilley in Asbeek. Een prachtig domein bestaande uit een hoeve, een schuur, een pittoresk atelier en een grote vijver. De tuin was volledig versierd met kaarsjes en er stonden enkele gezellige houtvuren te knisperen. Het leek wel een sprookjesdecor en je voelde de stress van de drukke werkweek letterlijk van je schouders afglijden. Vlakbij de schuur waren de chefs alles aan het voorbereiden voor een ‘slow cooking’ diner. Een hele avond lang zouden we verwend worden met originele traag gegaarde gerechten, perfect aangepast aan de begeleidende topwhisky’s. We kregen vooraf de goede raad om een dikke trui te dragen, maar eigenlijk viel dat nog best mee.

Omdat Aberlour me de kans bood om iemand extra mee te nemen en ik ook een voorgevoel had dat de omstandigheden me wellicht parten zouden spelen bij het nemen van de nodige foto’s (duisternis, alcohol, …), besloot ik om een heuse beroepsfotograaf mee te nemen, mijn goede vriend Bert Oerlemans die ik ook in mijn professionele leven wel eens inhuur voor fotoklussen. Ik wist natuurlijk dat hij ook liefhebber is van de betere single malt whisky’s. Ik vertel dit er even bij omdat jullie vermoedelijk wel het kwaliteitsverschil zullen opmerken tussen de foto’s bij dit artikel en mijn “gebruikelijke” amateurkwaliteit ;-)

Buiten een occasionele slok water werd de avond begeleid door de whisky’s uit het gamma van Aberlour. Vanaf het aperitief tot aan het voorgerecht was dat Aberlour 16 Years.

Het eerste gedeelte van de avond bestond uit een workshop van herborist Ben Brumagne van ‘Forest to plate’, die ons liet kennis maken met enkele wilde eetbare planten die hij in de loop van de namiddag had gevonden op dit domein. Begeleid door zijn deskundige uitleg konden we proeven van wilde kervel, waterkers en zuring. Ik heb vooral onthouden dat je niet zomaar in het wilde weg planten moet gaan plukken, want dat die ook wel eens giftig kunnen zijn. Verder is me ook bijgebleven dat vb. de wilde waterkers toch heel wat meer (mosterd!) smaak heeft dan de gekweekte variant uit de supermarkt.

Hierna kregen we nog een korte introductie tot het roken van vlees door Pierre Hacha, wereldkampioen BBQ & Outdoor Cooking 2003. Ik heb vooral onthouden dat wat wij BBQ’en noemen eigenlijk grillen is. Een aperitiefhapje van gerookt konijn overtuigde ons alvast van zijn vakkennis.

Vervolgens mochten we plaatsnemen aan de ruime feesttafel in de oude schuur. Met de voeten in het zand werden we stevig verwend door Pierre Hacha, die het gezelschap kreeg van Alex Joseph, chef van Restaurant RougeTomate (en cocktailbar Alice!) in Elsene. In het glas nog steeds de Aberlour 16, vergezeld door amuse-bouches zoals wafeltjes met whisky-bacon, gekarameliseerde uitjes, tijm en een reductie van appel. Wat was hier bijzonder aan? Het wafeltje was gebakken van bloem gemaakt van dezelfde gerst die ook gebruikt wordt voor deze whisky. Tegelijk kwam een Whisky Merengue met foie gras, gevolgd door een appel-espuma met St-Jacobsvrucht, zee-egel en bieslookolie. De deskundige uitleg over de pairing van de Aberlour whisky’s met deze gerechten kregen we van Ann Miller, International brand ambassador van Aberlour.

Het voorgerecht werd begeleid door een Aberlour 12 years, een iets jongere variant dewelke toch een duidelijk smaakverschil gaf. We kregen een velouté van aardpeer met zure room en gerookt met sparrentakken. Het tweede voorgerecht was een ‘Barlotto’, een risotto van gerst met wilde paddenstoelen, parmezaan, truffel en whisky.

Voor het hoofdgerecht schakelden we over naar Aberlour 18 years; terug een stuk ouder en heel wat meer pit. Naar mijn gevoel perfect passend bij een stevig bord wild. Het hoofdgerecht was duif, een gevogelte dat we toch maar zelden op ons bord krijgen. De geur was fantastisch, de smaak intens, maar naar mijn persoonlijk gevoel misschien net iets te licht gegaard. Slow cooking vraagt natuurlijk heel veel tijd.

 Voor het dessert werden alle registers opengetrokken (er kwam nog net geen fanfare aan te pas…) met de Aberlour a’Bunadh. Een whisky waar we toch echt even moeten waarschuwen om niet te intens aan het glas te ruiken, want dit is cask strenght. Een single malt met 60° alcohol, recht uit het vat in de fles. Bijzonder smaakvol, maar eigenlijk een spirit om rustig van te sippen, onderuitgezakt in je Chesterfield. Desondanks deze avond perfect begeleid door een ‘Oak milk & whisky’ ijsdessert, waarvan ik nog steeds niet echt heb begrepen hoe ze in hemelsnaam melk uit een eik halen? Het bordje was afgewerkt met granola van droog fruit, bittere chocolade en een crunch van honing.

We sloten de avond af met koffie en mignardises (zalige whisky/caramel macarons !) alvorens huiswaarts te keren van deze unieke en toch wel exclusieve ervaring. Een mooie hernieuwde kennismaking met het gamma van Aberlour, een absoluut topmerk uit de Speyside regio dat ik beslist kan aanraden als lekker digestief voor de feestdagen !

P.S. Een volledig fotoalbum kan je terugvinden op onze Facebook pagina.