Happy Halloween, Absinthe & Sazerac

Wanneer je op het internet zoekt naar Halloween-cocktails kom je meestal terecht bij mierzoete, stroperige drankjes die je de mensheid echt niet wil aandoen. Ben je hiernaar op zoek dan zal ik je helaas moeten teleurstellen. Dit jaar kies ik ervoor om even in de geschiedenis te duiken van een ‘griezelige’ anijsdrank die nog steeds tot de verbeelding spreekt en in een aantal landen zelfs nog steeds verboden is : Absinthe. Sommigen beweren zelfs dat je er knettergek kan van worden.

Absint (In het Nederlands zonder de -he) is een geelgroene spirit op basis van anijs, absint-alsem, venkel en enkele medicinale kruiden. Oorspronkelijk afkomstig uit Zwitserland, was het één van de meest populaire alcoholische dranken tijdens de “Belle Epoque” op het einde van de 19^e eeuw. In het begin van de 20^ste eeuw werd deze spirit in heel wat landen verboden, vanwege de hallucinogene werking en de invloed op de hersenen van het bestanddeel thujon. Deze spirit kreeg (waarschijnlijk onterecht) de naam om een zeer verslavende en gevaarlijke psychoactieve drug en hallucinogeen te zijn. Later bleek inderdaad dat deze drank zeker niet gevaarlijker was dan eender welke andere sterke drank.

Absint werd voor het eerst commercieel op de markt gebracht door Henri-Louis Pernod in 1805, nadat hij het recept had gekocht van een Franse arts die heel wat tijd had doorgebracht in Zwitserland. Deze spirit werd vooral populair onder schilders en schrijvers, omdat de psychoactieve effecten hen inspireerden. Onder meer Vincent Van Gogh, Paul Gauguin, Henri de Toulouse-Lautrec en Ernest Hemmingway zouden hun beste werken geproduceerd hebben onder invloed van Absint.

Pas in 2004, na heel wat onderzoek, werd de wet waardoor de verkoop verboden was opnieuw ingetrokken. Blijkbaar bleek de hoeveelheid thujon in deze drank dan toch niet schadelijk te zijn. Tijdens de periode waarin Absint overal verboden was, ontwikkelde Henri-Louis Pernod zijn ‘Pernod Anis’, wat eigenlijk bijna hetzelfde product is, maar zonder de alsem. Het grote verschil met de andere Pastismerken die op de markt kwamen is dat Pernod volledig gedistilleerd wordt, terwijl de anderen hun kruiden toevoegen via maceratie. Heel wat mensen denken dat Absint een likeur is, maar dat klopt niet aangezien er geen suiker wordt toegevoegd. Absint is wel degelijk een gedistilleerde aromatische spirit, net als een gin of jenever.

Het serveren van een glaasje absint verloopt steeds volgens een vast ritueel, waarvan er inmiddels twee varianten bestaan. De juiste verhouding tussen water en absint is 3/1, maar afhankelijk van smaak en voorkeur is dat rekbaar tot maximum 5/1. In Absintbars gebruiken ze speciale glazen met een ‘bubbel’ onderaan, die exact gevuld moet worden met de absint. Thuis gebruiken we natuurlijk gewoon een mooi wijnglas.

A.      De ‘historische’ manier, zoals toegepast in de meeste cocktailbars

Vul een voorgekoeld wijnglas met 30 ml Absint. Plaats een absintlepel bovenop het glas met een klein suikerklontje erop. Het glas wordt op deze manier onder een druppelende waterkraan geplaatst. (Uiteraard heb je geen speciale absintkraan bij je thuis, maar giet je zelf een zeer fijn straaltje ijskoud water uit een karaf op de speciale absintlepel). Wanneer het glas vol is wordt er nog even geroerd met de absintlepel om de eventueel resterende suiker op te lossen en te mengen. De ‘druppelende waterkranen’ met gekoeld bronwater waren vroeger een vast onderdeel van de meeste Franse barmeubels.  

B.      De ‘spektakel’ manier, zoals toegepast in clubs en discotheken

Vul een voorgekoeld wijnglas met 30 ml Absint. Plaats een absintlepel bovenop het glas met een klein suikerklontje erop. De lepel wordt vluchtig in de absint gedoopt (of je giet een klein beetje extra absint op de lepel) en dan geflambeerd. Na ongeveer een minuutje, wanneer de suiker begint te karamelliseren, blus je met het water. Even roeren en serveren. De meeste kenners zijn het erover eens dat deze manier absoluut te vermijden is en dat je het lekkerste resultaat creëert met de klassieke trage bereiding.

Cocktail : De Sazerac

Absint is eveneens de basisspirit voor de Sazerac, de officiële cocktail van New Orleans.
De Sazerac kan je naar keuze bereiden met Cognac of Rye Whiskey. Het originele recept was met cognac, maar na enkele jaren van schaarste door een ziekte in de Franse wijngaarden werd ook Rye Whiskey gebruikt. Sommige cocktailbars gebruiken zelfs een mix van Cognac en Rye Whiskey. Heb je geen Absint in huis, vervang deze dan door Pernod of Pastis.

Ingrediënten
5 cl Bulleit Rye Whiskey (of een cognac)
1 cl Absenthe 55
Suikerklontje
3 dashes Pechaud Bitters
2 dashes Angostura bitters
Citroen

Bereiding
Doe de absint in een voorgekoeld Old Fashioned glas en draai met het glas zodat er overal een dun laagje absint zit. Het glas voorkoelen kan met ijs, maar kenners verkiezen om het glas eerst een tijdje in de diepvries te steken.

In een mengbeker doen we eerst de suiker, waarop we de beide bitters toevoegen. Met een muddler of de achterkant van een cocktaillepel duwen we het klontje kapot, desnoods met een theelepeltje water erbij om het te vergemakkelijken. Voeg de Rye Whiskey toe en vul de mengbeker met ijs. Stevig roeren om alles goed te mengen en te koelen.

Maak het Old Fashioned glas leeg (giet dus eventueel smeltwater en de overtollige absint weg) en strain je cocktail in het glas. Versier met een stuk citroenschil.

 

Nog een extra stukje al-dan-niet-correcte geschiedenis ?
De Sazerac zou uitgevonden zijn door de Indische apotheker Antoine Pechaud, die verhuisd was naar New Orleans. Hij was bekend om zijn aromatische bitters naar een oud geheim familierecept en serveerde zijn cocktail in een ‘coquetier’, een dubbel Frans eierdopje, wat door de Amerikanen verkeerd vertaald werd als cock-tail. Dit maakt de Sazerac dus de allereerste cocktail, die ook gebruik maakte van deze benaming ;-)